Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης και οι σύγχρονοι "κόντηδες"

Το 21 είναι πολύ επίκαιρο .Το γιορτάζουμε για άλλη μια φορά με τον απόηχο απο τη γενική συζήτηση που έχει ξεπάσει με τα καινούργια"φωτισμένα" βιβλία της ιστορίας μας και την επικείμενη ελληντουρκική αναμέτρηση στο Καραϊσκάκη.

Οι θέσεις και οι αντιθέσεις πολλές,όπως:
"Ήταν οι οθωμανική κυριαρχία μια διακυβέρνηση οπου οι έλληνες απολάμβαναν τα αγαθά της ανεκτικότητας της;"
Πρέπει να θυμίζουμε και να αναπαράγουμε στα παιδιά τα γεγονότα που προκάλούν έχθρες και μίση ανάμεσα τους λαούς;"
"Ποιός ρόλος της Εκκλησιάς;"
Και άλλα πολλά,παλιοί εθνικόι μύθοι , σύγχρονες εθνικές αποσιωπήσεις και διεθνιστικες παραποιήσεις ...
Παραμονές μάλιστα του εορτασμού ,ο αγώνας Ελλάδας- Τουρκίας.
200 περίπου χρόνια μετά μακάρι τα εθνικά μίση και συγκρούσεις να περιορίζονται μόνο στο επίπεδο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.
Άντε να εμπνευστούν τα παλληκάρια μας απο τον Ανδρούτσο και τον Καραισκάκη και με ισχυρά ταμπούρια στην αμύνα και εύστοχα γιουρούσια να πάρουν την νίκη και να πανυγυρίσουμε ακόμα πιο περήφανοι την 25 Μαρτίου.

Το παρακάτω απόσπασμα απο τα "Απομνημονεύματα του Στατηγού Μακρυγιάννη" του αγωνιστή με την πένα και το γιαταγάνι,πιστευώ είναι τόσο περιεκτικό σε νοήματα και κρύβει απο μόνο του πολλές απαντήσεις στα πρόσφατα διλλήματα :

"Αφού πήγαμε μέσα-εις την Άρτα, μια ημέρα ήρθαν οι πασσάδες εις το κονάκι του μπέγη και όλοι οι σερασκέρηδες οι Αρβανίτες να τον ιδούν. Του λέγω του μπέγη δια την γυναίκα του πατριώτη μου, οπού θα την πάρη ο Χασάνπασιας. Μιλεί των πασσάδων κι αλλουνών, οτζάκια της Αρβανιτιάς, τους λέγει :

"Πασσάδες και μπέηδες, θα χαθούμε. Θα χαθούμε! ο μπέγης τους» λέει, ότι ετούτος ο πόλεμος δεν είναι μήτε με τον Μόσκοβον, μήτε με τον Εγγλέζο, μήτε με τον Φραντζέζο.

Αδικήσαμεν τον ραγιά και από πλούτη και από τιμή και τον αφανίσαμε και μαύρισαν τα μάτια του και μας σήκωσε ντουφέκι.

Και ο Σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται τον γελάνε εκείνοι οπού τον τρογυρίζουν. Και η αρχή είναι τούτη, οπού θα χαθή το βασίλειόν μας.

Πλερώνομε βαριά να βρούμε προδότη και δεν στέκει τρόπος να μαρτυρήση κανένας το μυστικόν, να μάθωμε μόνος του ο ραγιάς μας πολεμεί ή και οι Δυνάμες.

Δι αυτό πλερώνομε και παλουκώνουμε και σκοτώνομε και «αλήθεια ποτέ δεν μάθαμε».» Αφού τους είπε πολλά ο μπέγης από αυτά, τους λέγει ύστερα πως ο Σουλτάνος στέλνει πασιάδες τους πλέον παντίδους και γύμνωσαν τον κόσμο «και του πήραν και τις γυναίκες». «Αυτείνοι θα φύγουν δια τον τόπο τους κι εμείς θα μείνωμεν εδώ».

.....

Ότι «τοιούτως έκαναν αδικίγες οι Τούρκοι και θα χαθούν. «Να χουν αυτείνοι δικαιοσύνη, να πάρη τέλος να ησυχάσουμε και εμείς οι Τούρκοι, ότι πλέον μας έγινε χαράμι από τον Θεόν το βασίλειόν μας, ότι φύγαμε από την δικαιοσύνη «του».

Του φίλησα το χέρι να φύγω μό δωσε χρήματα, του είπα «Μπέγη μου, έχω και δεν θέλω, ότι έχεις έξοδα μεγάλα εις τους ανθρώπους σου».»

Στρατηγού Μακρυγιάννη Απονημονεύματα.

--------------

Να ένα μάθημα ανθρώπινο και υπερεθνικό,να μια απάντηση γνήσια και καρδιακή του τουρκου μπέη,πραγματικού φίλου του έλληνα Μακρυγιάννη.

Να ένα μαθημα οτι οι άνθρωποι βρίσκουν ο ένας το δρόμο για την καρδιά του άλλου χωρίς πατρονάρισμα απο καθωσπρεπίστικα εγχειρίδια ιστορίας.

Να ένα κομμάτι, μάθημα για τα παιδιά ,ενάντια και στα εθνικά-φυλετικά στερεότυπα αλλά και στις σύγχρονες αμβλυνσεις και κομπλεξικές στρογγυλεψεις της ιστορικής αλήθειας.

"Εθνικόν το αλήθες" αναμασάμε όλοι, κατα το δοκούν, τα λόγια του ποιητή.

Η αλήθεια,η μη λήθη δηλαδή είναι πρώτιστο χρέος της ιστορίας.

Απο την ιστορία δεν λέμε πως μαθαίνουμε,διδασκόμαστε και παραδειγματιζόμαστε;

Ακόμα και απο την αλήθεια που δεν μας συμφέρει.

Αλλά όχι να συμψηφίζουμε ,να αμβλυνούμε,να αποσιωπούμε.

Ο Μακρυγιάννης τα λέει όλα και τα καλά μας και τα στραβά μας .Κι αυτός τα έζησε στο πετσί του και τα περιέγραψε με μοναδικό τρόπο.Είναι μοναδικός ο βίος αυτού του στρατηγού-λογοτέχνη αντίστοιχα ίσως προς το πλατωνικό πρότυπο του βασιλιά-φιλοσόφου.

Και ένα ακόμα επίκαιρο απόσπασμα απο τα Απομνημονεύματα και ο καθενας ας διακρίνει και τη σύγχρονη διαμάχη ανάμεσα στους "προοδευτικούς" και τους "συντηρητικούς" και ας διακρίνει και τον εαυτό του:

"Και οι φίλοι της φατρίας σας και των αλλουνών, ψεύτων συνταματικών, πιάσαν όλες τις θέσες και μεράζουν ψέματα εις τους ξένους κ εγκώμια με τις εφημερίδες τους σ τους τοκογλύφτες, τους νομικούς σας, τους αβοκάτους σας. Όλοι μια μασιά, ποια φατρία Κυβερνητική και ποια Ψευτοσυνταματική. Το Έθνος αφανίστη όλως-διόλου και η θρησκεία -εκκλησία εις την πρωτεύουσα δεν είναι και μας γελάνε όλος ο κόσμος. Οι φατρίες σας, το να το μέρος και τ άλλο, θέλετε θέατρο το φκειάσετε κι αυτό δια-να μας μάθη την παραλυσία. Και δι αυτό παίρνουν δυο αδέλφια δυο αδελφές. Ό,τι του λες -"η θρησκεία δεν είναι τίποτας!» Και τα παιδιά οπού τα στέλνουν να φωτιστούν γράμματα κι αρετή, από μέσα το κράτος κι απόξω, φωτίζονται την τραγουδική και ηθική του θεάτρου και πουλούνε τα βιβλία τους οι μαθηταί να πάνε ν ακούσουνε την Ρίττα-Βάσσω την τραγουδίστρια του θεάτρου ότι παλαβώσανε οι γέροντες όχι τα παιδάκια να μην πουλήσουνε τα βιβλία τους. Το γέρο Λόντο, οπού δεν έχει ούτε ένα δόντι, τον παλάβωσε η Ρίτα-Μπάσσω του θεάτρου και τον αφάνισε τόσα τάλλαρα δίνοντας κι άλλα πισκέσια. Δεν ρωτήσαμεν την Ευρώπη όταν ήταν σ την δική μας κατάστασιν ήθελε να φκειάση θέατρα, ή τήραγε τις άλλες τις ανάγκες κ έφκειανε τους ναούς της, να δοξάζη τον Θεόν να τους φωτίζη εις το καλό, και σκολειά να γιομίζη ο μαθητής προκοπή κι αρετή, να γένη άξιος της κοινωνίας -και όχι άξιος της απιστίας και παραλυσίας, να πουλή δι αυτά τα βιβλία του; Δι αυτείνη την προκοπή σου στέλνει κάθε γονέος το παιδί του εις την πρωτεύουσα; Αυτά τα φώτα να γυμναστή;Αλλοίμονο σ εκείνους οπού χύσανε το αίμα τους και θυσιάσανε το δικόν τους να ιδούνε την πατρίδα τους να είναι το γέλασμα όλου του κόσμου και να καταφρονιώνται τ αθώα αίματα οπού χύθηκαν!

Αυτά και με μια απλή ερώτηση.Αν ήταν ο ρόλος της Εκκλησίας ύποπτος και προδοτικός,όπως λένε οι σύγχρονες φατρίες θα την είχαν τόσο ψηλά και σε υπόληψη οι άνθρωποι που χύσαν το αίμα τους για την πατρίδα και τη θρησκεία τους ;

Eγω πάντως προτιμώ την πλεύρα του Μακρυγιάννη,γνήσια,λαϊκή,αγνή,ανθρώπινη,οξυδερκής σφραγισμένη με αγώνα και αίμα.

Και όχι εκπτώσεις στη αλήθεια στο όνομα του σύγχρονου πολιτικού καθωσπρεπισμού.Τους βαρεθήκαμε αυτούς και τον αυτοαποκαλούμενο,συμπλεγματικό, γραφικό αλλά και επικίνδυνο "προοδευτισμό" τους .

Είναι οι σύγχρονοι κόντηδες της νεοελληνικής ιντελλιγκέτσιας.

Στρατηγέ μου μην δίνεις σημασία τους έζησες απο παλιά και τους ξέρεις.

Τα πες τόσο καλά απο τότε που και τώρα αφρούς βγάζουνε να σε διαβάζουνε οι πνευματικοί τους απόγονοι...

Οι Έμποροι των Εθνών και οι Έμποροι του Έρωτα

"Είχεν ,άρα ,φυσικόν τι ο έρως της Αυγούστης;

Aγνοώ.

Κατά τον χρόνον εκείνον ηδύνατο να νομισθή ως προερχόμενος εξ επωδών και ως έργον βασκανίας και μαγείας,ως και ενομίσθη.

Και θα ήτο ευτύχημα ,αν η ερμηνεία αύτη ήτο και εις ημάς δυνατή.Αλλά προφανώς διατάραξις τις ανεξήγητος είχεν συμβεί εν τη φαντασία αυτής.

Πρίν ή γνωρίσει τον Βενετόν έζη ειρηνικώς και ούτε καν ήρώτα έαυτήν άν ήτο ευτυχής. Εί­χε μόλις νυμφευθή προ δύο ετών.

Ό σύζυγος της ήτο άνήρ κατά πάντα λόγον άξιος συμπαθείας. ΄Ητο γενναίος και ενάρετος. Ήτο κατά πέντε έτη πρεσβύτερος αυτής, δεκαοκταετούς ούσης κατά τόν γάμον. Ώς άνήρ ήτο ωραίος· είχεν ουχί κανονικούς τους χαρακτήρας, τό βλέμμα άστράπτον και τήν επιδερμίδα μελαχροινήν.
Εδέσποζε του οίκου και έδεσπόζετο υπό της γυναικός. Τήν ήγάπα, ώς ήδύνατο νά τήν άγαπήση, μετ' ευσεβούς Έρωτος. Αυτή δε ήτο τιμία γυνή. ΄Ητο περιπαθής, τρυφερά, ,συνετή και φιλάνθρωπος. Ουδέποτε ήδύνατο νά παρεκτραπη. .

Κατά τους αρχαίους χρόνους ήθελε τήν νομίσει τις ώς τήν μόνην θυγατέρα της θεάς Εστίας, συνελθούσης μετ' ευτυχούς τίνος θνητού. Τίς ήδύνατο νά τήν αποπλανήση;

Νύκτα τινά, ο σύζυγός της είχεν εισαγάγει ξένον τινά εις τήν οίκίαν. Ό ξένος ,ούτος τήν είδε διαβαίνουσαν, και χωρίς νά ήξεύρη μετά βεβαιότητος τίς ήτο, τήν παρηκολούθησεν . Άνέβη κατόπιν αυτή ώς τόν "άρχαίον εκείνον πύργον, τόν έχοντα τοσούτον φανταστικήν φήμην.

'Ητο περί τά μεσάνυκτα, ήτο ή ώρα τών φασμάτων και των ερώτων· τήν είδε· τη έπροξένησε τρόμον, τω ένεποίησε συμπάθειαν. Ήράσθη αυτής. Συνέλαβε τό σχέδιον του νά τήν άπαγάγη. Έξετέλεσε τό σχέδιον τούτο. Τήν απήγαγε, χωρίς νά έχη βεβαιότητα ότι ήγαπάτο. Ήξευρε μόνον, ότι τήν ήγάπα έμμανώς. Τίς ήδύνατο νά πιστεύση ότι αυτή, καίπερ διά του δόλου άπαχθείσα υπ' αύτού, εμελλεν ουχί νά τόν άποστραφή, άλλά νά τόν άγαπήση;

Και όμως τόν ήγάπα ήδη. Δεν είναι μυ­στήρια. Είναι ή αιωνία τάσις της άνθρ’ωπίνης καρδίας εις τό να αγαπά παν τό μισητόν. Μή άνακράζητε κατά της βλασφημίας ταύτης· δεν είναι βλασφημία. Είναι αλήθεια.

Ερευνήσα­τε ύμας αυτούς. Ουδείς έχει πεποίθησιν προς πάντα, δσα λέγε­τε εκτός του στόματος. ΄Οσα λέγετε προς ύμας αυτούς, εκείνα είναι αληθή. Τίς άγαπα τήν άρετήν ; Ουδείς. Πάντες αγαπάτε τήν κακίαν. Ουχί μόνον τήν αγαπάτε, αλλά τήν θαυμάζετε. Ουχί μόνον τήν θαυμάζετε, αλλά τήν θυμιάτε.

Καλώς έχει ουδείς φθόνος. Ουδόλως μας ενδιαφέρει τούτο. 'Αλλως δε, αρκεί δτι πάντες, ώς προς τούτο, έχομεν άποχρώντας λόγους ίνα θαυμάζωμεν ημάς αυτούς. Επέστη ό καιρός της αυτολατρείας , και πάσαι αι άλλαι θρησκεία κατηργήθησαν.

Αρκεί να τρέφη τα πάθη του έκαστος, και προς τι χρησιμεύουσιν αι άλλαι λέξεις; Έν τούτοις ή ατυχής Αύγούστα δέν είχε πάθη, ουδ' έτρεφε τοι­αύτα. ΄Ητο αθώα. Αλλά ποία βάσκανος μοίρα παρέστησεν ενώ­πιον των οφθαλμών της τον Βενετόν εκείνον;

Ούτος τήν έκυρίευσεν ώς εξ εφόδου, τήν έλαβεν άνευ όρων.

Τήν ήχμαλώτισε χωρίς νά δέχηται λύτρα. Αυτή έθαψε πάσαν άνάμνησιν, επέ­βαλε σιγήν εις πάσαν τύψιν και ήτο ευτυχής να μένη παρ αυτώ. Άλλα έντός ολίγου έννόησεν ,ότι δέν ήδύνατο να πλήρωση το κενόν καρδίας πλεούσης έν τω αχανεί και ακούσης.

Έννόη­σεν δτι εκείνος ήτο άπιστος, ότι δέν ήγάπα, ότι έφέρετο πανταχόσε. Τότε δέν ήδύνατο να μένη παρ’ αύτω, δέν ήδύνατο ωσαύ­τως νά έπανέλθη προς τον σύζυγόν της. Που νά καταφυγή; Πα­σαι αί θύραι ήσαν κεκλεισμέναι πρός αυτήν. "
.....
"Και εγερθείσα την νύχτα ,διότι η νύξ είναι η σκοτεινή και απαίσια σύμβουλος των δυστυχών,κατά την νύχτα δε η φαντασία πολλαπλασιάζεται,τo δε λογικόν αποδημεί εις την χώραν των ονείρων –νύχτα καθ’ήν δεν ηδύνατο πλέον να υποφέρει εαυτήν,εγερθείσα ,λέγω,επορεύθη εις συνάντησιν εκείνου…"

Aλέξανδρος Παπαδιαμάντης

"Οι Έμποροι των Εθνών"

.........................................

"Οι Έμποροι των Εθνών".

Μου το θυμίσανε οι επετειακοί Έμποροι του Έρωτα.

Kαι είπα να γράψω κι εγώ επετειακά για τον έρωτα.Ή τουλάχιστον να ,σκανάρω,αντιγράψω(κράτησα την ορθογραφία) και να παραθέσω κάτι σχετικό απο τον Παπαδιαμάντη.

Στο ιστορικό αυτό μυθιστόρημα πρόσωπα κεντρικά είναι Ο κόμης Σανούτος,ο Ιωάννης Μούχρας,η Αυγούστα.Ένα ερωτικό τρίγωνο στο Αιγαίο και τη Βενετία του Μεσαίωνα.O Ιωάννης Μούχρας ένας ευπατρίδης της Νάξου αφού καταβάλει ένα πλοίο Γενουατών πειρατών , απελευθερώνει τους αιχμαλώτους του.Ανάμεσα τους ο κόμης Σανούτος.Τον φιλοξενεί στο σπίτι του και αντί άλλων ο κόμης του απαγάγει τη γυναίκα του.Στη συνέχεια περιγράφεται η περιπετειώδης προσπάθεια να βρεί ο Ιωάννης τη γυναίκα του στη Βενετία και στα νησιά του Αιγαίου και να εκδικήθεί τον άρπαγα.Ο έρωτας κινεί και τους τρείς σε ένα κυνήγι και μια φυγή,πραγματική και εσωτερική.

Ο Μάρκος Σανούδος ήταν ιστορικό πρόσωπο.

Κατέκτησε τα νησία των Κυκλάδων και δημιούργησε το Δεσποτάτο της Νάξου ή του Αρχιπελάγους και ενέπνευσε τον Παπαδιαμάντη να γράψει το μυθιστόρημα του.

Στη Νάξο βρίσκεται και ένα απο τα κάστρα που έχτισε ο Μάρκος Σανούδος.

Eκεί που ήταν το στρατηγείο του,στον πύργο του Γλέζου (Κρίσπι) , όπου στεγάζεται σήμερα το βυζαντινό μουσείο Νάξου.

Εκεί είχε γυριστεί και η ομώνυμη σειρά προ τρακονταετίας ,όταν όλα ήταν ασπρόμαυρα.Για αυτή τη σειρά γράφτηκε το θαυμάσιο, "Ήτανε μια φορά " ,που τραγούδησε ο Ν.Ξυλούρης.

Πάντα σκεφτόμουν πόσο ωραίο θα ήταν να γυριστεί και μια κινηματογραφική παραγωγή με τα σύγχρονα μέσα.

Έχει τα απαραίτητα στοιχεία το μυθιστόρημα:έρωτα ,πάθη,προδοσία,περιπέτεια,αγωνία,μάχες,ηρωισμό,γοητευτικούς χαρακτήρες "κακών",κάθαρση...

Θα λείπει βέβαια η γλώσσα του Παπαδιαμάντη.

"Είχεν ,άρα ,φυσικόν τι ο έρως της Αυγούστής; ", αναρωτιέται ο Παπαδιαμάντης στην αρχή του αποσπάσματος.

"Aγνοώ",απαντάει.

" 'Εχει ,άρα ,φυσικόν τι ο έρως;", αναρωτιέμαι κι εγώ.

"Aγνοώ".

Η φωτογραφία είναι μια σύνθεση απo το σημερινό λιμάνι της Έρμούπολης και μια ζωγραφία απο ένα πίνακα της Βενετίας.Πάνω στον αριστερό λόφο έιναι ο λόφος των Καθολικών.O μεσαιωνικός οικισμός της Άνω Σύρου ,ο Σαν-Ζώρζης στην κορυφή, το κάστρο .Το έκτισε ο Μάρκος Σανούδος.

Περί του μή ραδίως πιστεύειν διαβολή

"Η άγνοια είναι τρομερό πράγμα και αιτία πολλών κακών για τους ανθρώπους.Σα μια αχλύ που σκεπάζει τα πράγματα και αμαυρώνει την αλήθεια και κατατρύχει τον βίο του καθένα μας.Μοιάζουμε σαν να περιπλανιώμαστε στο σκοτάδι και έχουμε πάθει ότι και οι τυφλοί:Άλλοτε σκοντάφτουμε κάπου χωρίς λόγο , άλλοτε προσπερνάμε αυτό που δεν έπρεπε και αυτό που βρίσκεται κοντά μας και μπροστά στα πόδια μας,δεν το βλέπουμε. Αντίθετα,εκείνο που βρίσκεται εντελώς μακριά μας,φοβόμαστε ότι θα μας δημιουργήσει πρόβλημα.

Και στα περισσότερα πράγματα που κάνουμε δεν σταματάμε να ολισθαίνουμε σε λάθη.Αυτή η κατάσταση έχει δώσει μύριες αφορμές στους διδασκάλους της τραγικής ποίησης για να εμπνευστούν δράματα,όπως το δράμα της γενιάς των Λαβδακίδων και των Πελοπίδων και όλα τα παραπλήσια με αυτά .Γιατί σχεδόν όλα τα δράματα που διαδραματίζονται επι σκηνής μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι έχουν προέλθει από άγνοια, λες και τα χορηγεί κάποια τραγική τύχη.

Το λέω αυτό γιατί θέλω να να μιλήσω και γι'άλλα και ιδιαίτερα για τις ψεύτικες διαβολές εναντίων γνωστών και φίλων.Εξ’αιτίας τους και οικογένειες έχουν αναστατωθεί,και πόλεις καταστράφηκαν ολοσχερώς,και πατεράδες εξοργίστηκαν εναντίων των παιδιών τους και αδέλφια μεταξύ τους και παιδία εναντίον των γεννήτορων τους και εραστές εναντιών των αγαπημένων τους.Επίσης πολλές φιλίες διαλύθυκαν και όρκοι έσπασαν από την πιθανότητα να ισχύουν οι διαβολές.Για να μπορέσουμε να αποφύγουμε να πέσουμε θύματα των διαβολών ,θέλω με το λόγο μου,όπως θα μπορούσε να το ζωγραφίσει κάποιος ,να υποδείξω τι είναι η διαβολή ,από πού προέρχεται και τί δημιουργεί. "

Ο Απελλής

"Περισσότερο απ’όλους ο ζωγράφος Απελλής, ο Εφέσιος, συνέλαβε την εικόνα της διαβολής .Γιατί ο ίδιος έπεσε θύμα της.

Είχε διαβληθεί άσχημα, ότι τάχα συμμετείχε στη συνομωσία του Θεοδώτα προς τον Πτολεμαίο στην Τύρο ,ενώ ο Απελλής δεν είχε δεί ποτέ την Τύρο,ούτε καν γνώριζε ο Θεοδότας ποιος είναι, εκτός μόνο όσα άκουγε από τον Πτολεμαίο, ότι έιναι κάποιος ύπαρχος επιτετραμμένος στην Φοινίκη.

Άλλ' όμως κάποιος όμοτεχνος ανταγωνιστής του,Αντίφιλος το όνομα του,από φθόνο για την τιμή που του είχε ο βασιλιάς και απο ζηλοτυπία για την τέχνη του,κατήγγειλε στον Πτολεμαίο ότι τα ξέρει όλα και πως κάποιος είδε τον Απελλή στην Φοινίκη να συντρώγει με τον Θεοδότα και σε όλο το δείπνο του μιλούσε μυστικά στο αυτί.

Στο τέλος ισχυρίστηκε πως η αποστασία της Τύρου και η κατάληψη της Πηλουσίου προέκυψε κατόπιν συμβουλής του Απελλή .

Ο Πτολεμαίος αν και γενικά δεν ήταν νευρικός ,αλλά θρεμμένος μέσα στην δεσποτική κολάκεια,άναψε και συνταράχτηκε τόσο πολύ από την παράλογη αυτή διαβολή ώστε δεν σκέφτηκε ούτε το πιο εύλογο:Ούτε ότι ήταν ανταγωνιστής του ο διαβάλλων, ούτε ότι ο ζωγράφος Απελλή ς δεν ήταν δε θέση να κάνει μια τόσο μεγάλη προδοσία.Και επιπλέον δεν σκέφτηκε πως δεν είχε λόγο να το κάνει ,αφου ήταν ευεργέτημένος από αυτόν και έχαιρε της εκτίμησης των ομοτέχνων του.Αλλά ενώ δεν εξέτασε και το απλό, αν πράγματι ταξίδεψε ο Απελλής στην Τύρο, αμέσως εξεμάνη και βούιξε όλο το βασιλικό παλάτι από φωνές και τις κραυγές του για τον αχάριστο,τον επίβουλο και συνομωτη.

Και αν δεν έλεγε κάποιος από τους παρόντες που αγανάκτησε με την αναισχυντία του Αντίφιλου και καταλυπήθηκε τον Απελλή ,ότι κάνεναν από αυτούς δεν συνάντησε ο άνθρωπος ,θα του είχαν κόψει το κεφάλι και θα είχε προσπεραστεί το γεγονός πως σε τίποτα δεν ήταν αίτιος αυτός για τα κακά που συνέβησαν στην Τύρο.
Ο Πτολεμαίος λέγεται ότι ντράπηκε τόσο πολύ με αυτά που γίνανε,που δώρισε στον Απελλή 100 τάλαντα και τον Αντίφιλο τον έκανε δούλο του.
Ο Απελλής καθώς κρατούσε στη μνήμη του όσα κινδύνεψε να πάθει,με αυτην την εικόνα αναπαρέστησε την διαβολή:
Στα δεξιά της κάθεται κάποιος άνδρας με τεράστια αυτιά,σχεδόν όμοια με του Μίδα,προτείνοντας το χέρι ενώ από μακρία πλησιάζει η Διαβολή.
Γύρω από αυτόν στέκονται δυο γυναίκες.
Μου φαίνεται η Άγνοια και Υπόληψις.Απο την άλλη πλευρά προσέρχεται η Διαβολή,γύναιον υπερβολικά όμορφο,θερμό και ταραγμένό έτσι που να δείχνει τη λύσσα και την οργή της.Στο αριστερό της χέρι κρατάει μια δάδα καιόμενη και με το άλλο σέρνει ένα νέο που έχει σηκώσει τα χέρια προς τον ουρανό και επικαλείται τους θεούς .
Προηγείται μπροστά τους ένας άνδρας ωχρός και άσχημος,με κοφτερό βλέμμα που μοίαζει με αυτούς που πάσχουν από μακρά ασθένεια.Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι αυτός είναι ο Φθόνος.Υπάρχουν και άλλες δύο επιπλέον που συνοδεύουν,προτρέπουν,υποστηρίζουν και επιδοκιμάζουν την Διαβολή.
Όπως μου μαρτύρησε ο περιηγητής της εικόνας η μία ήταν η Επιβουλή ,η άλλη η Απάτη.
Στο κατόπι ακολουθεί μια άλλη μορφή ,εντελώς πένθιμα φτιαγμένη,μαυροντυμένη και συντετριμμένη ,Μετάνοια νομίζω λεγότανε…Αυτή γυρνούσε προς τα πίσω δακρυσμένη και με μεγάλη ντροπή έβλεπε την Αλήθεια να πλησιάζει.Έτσι λοιπόν ο Απέλλης απεικόνησε με τη ζωγραφική του τον κίνδυνο που διέτρεξε."

.......

Αυτή η δημοσίευση-πόστ έρχεται ,λίγους αιώνες πριν,απο τον Λουκιανό,το 120-190 μ.Χ περίπου.Είναι ένα απόσπασμα απο το έργο του " Περί του μή ραδίως πιστεύειν διαβολή" .

Η καταγωγή του Λουκιανού ήταν απο τη Συρία και όπως λέει και η Βικι:"Το πιο εκπληκτικό σχετικά με τον τρόπο γραφής του Λουκιανού είναι το πόσο έντεχνα χειρίζεται την ελληνική γλώσσα, ακόμη και την Αττική διάλεκτο, δεδομένου ότι δεν ήταν η μητρική του γλώσσα".

Τα κείμενα του είναι απολαυστικά και σίγουρα διαχρονικά.

Θα μπορούσε να ήταν εκπληκτικός blogger,"loukianos.bloggspot.com".

Δεν το έχει κατοχυρώσει κανείς ακόμα...

Ο Απελλής ήταν ξακουστός ζωράφος της εποχής και ο αγαπημένος ζωγράφος του Μ.Αλέξανδρου.

Παραλίγο τo λήμμα της Βικιπαιδείας στο όνομα Απέλλης, να μιλούσε για τα λαμπρά έργα του, την σκοτεινή ιστορία της προδοσία τους και το τραγικό του τέλος...

Το απόσπασμα απο το έργο του Λουκιανού " Περί του μή ραδίως πιστεύειν διαβολή" δεν το βρήκα σε μετάφραση και είναι αρτι μεταφρασθέν απο το μανιτάρι .(Δεκταί παρατηρήσεις-διορθώσεις).

Έχει και συνέχεια το κείμενο κι αν το μεταφράσω όλο θα το ανεβάσω παράλληλα με το αρχαίο,μια ακόμα πολιτιστική προσφορά του μανιταριού...

Το είχα διαβάσει εδώ και λίγα χρόνια επειδή με είχε εντυπωσιάσει ο τίτλος.Τελικά με εντυπωσίασε και το περιεχομένο.

Ο πίνακας-πάθημα-μάθημα του Απελλή δεν έχει διασωθεί.

Απο τη ζωντανή περιγραφή που έκανε στον πίνακα ο Λουκιανός ,χωρίς καν να τον έχει δεί ο κι ίδιος, αισθανόμαι σίγουρος οτι κάπου τον έχω δεί...

Κάπου τον έχω δεί,κάπου τον έχω δεί...

Ο Παράδεισος δε μπορεί να περιμένει!

Το μανιτάρι προβλέπει,για όχι πολύ μακριά απο τώρα:

Τα εφιαλτικά σενάρια,οι προφητείες καταστροφής φτάνουν στα όρια τους και στα όρια του το ανθρώπινο γένος.
Κινητοποιούνται πρωτόγνωρες στην ιστορία εσωτερικές δυνάμεις σε συλλογικό επιπεδο.
Ο Άνθρωπος ύστερα από τρομερές επιστημονικές ,τεχνολογικές ,βιολογικές ,αστρονομικές και γαστρονομικές ανακαλύψεις, ανακαλύπτει τον εσωτερικό άνθρωπο .

Ηθικοί κώδικες που καλλιεργούνται αβίαστα θεωρούν απαράδεκτη την εκμετάλλευση του ανθρώπου απο άνθρωπο ,την έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης, αγάπης και συντροφικότητας, όπως μας φαίνεται τώρα αποτρόπαιος ο κανιβαλλισμός.
Η συγκέντρωση πλούτου και η εξάρτηση από υλικά αγαθά θα θεωρείται γραφική και αστεία.
Η επαφή και ο σεβασμός προς τη φύση θα είναι τέτοια που κάθε γωνιά της γης θα είναι το σπίτι για τον καθένα.
Το βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο ανεβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι άνθρωποι θα θεωρούν την πλεονεξία βδέλυγμα και θα είναι μέγιστη χαρά να μοιράζονται
πράγματα με συνανθρώπους.
Οι νόμοι καταργούνται γιατί δεν χρειάζονται πλέον.
Υπάρχει μόνο ένας νόμος που καταργεί όλους τους άλλους και την ανάγκη νόμων.
Yπήρχε από αιώνες αλλά κανείς δεν μπορούσε να τον επιβάλλει.
Ο νόμος της αγάπης προς τον πλησίον.
Οι άνθρωποι υπακούουν σε αυτόν το Νόμο όχι από ανάγκη ή φόβο αλλά
ελεύθερα επειδή έτσι νιώθουν...
Οι άνθρωποι δεν κλέβουν ,δεν σκοτώνουν ,δεν μοιχεύουν ,δεν ψεύδονται ,δεν παραβαίνουν τους νόμους των προηγούμενων γενιών ,όχι από το φόβο το νόμου αλλά από εσωτερική επιλογή ,από σεβασμό και αγάπη προς τον συνάνθρωπο τους.

Οι άνθρωποι έχουν τόσο ανεπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ, που τα πνευματώδη ευφυολογήματα του Oscar Wild θα φαίνονται χοντροκομμένα αστεία.

Η οποιαδήποτε μορφή βίας θα ξενίζει όσο ξενίζει τώρα ο δημόσιος αποκεφαλισμός στην πλατεία Συντάγματος.
Η διαφορετικότητα στην καταγωγή ,τη γλώσσα ,τη θρησκεία ,την εμφάνιση θα είναι αυτονόητες και μέρος της ομορφιάς και ποικιλίας του κόσμου.
Το ενδιαφέρον και η φροντίδα θα είναι να τη διαφυλάξουν όπως τη βιοποικιλότητα του πλανήτη.

Ο άνδρας και οι γυναίκα ύστερα απο ένα πόλεμο αιώνων που κορυφώθηκε με παρ’ ολίγον φυσική και ηθική εξόντωση του ενός από τον άλλο (του άντρα απο τη γυναίκα)συμφιλιώνονται...Επικρατεί η ειλικρίνεια και αλληλοσεβασμός και οι χαρακτηρισμοί φεμινίστρια και φαλλοκράτης έχουν την προσβλητική αξία που θα είχε να αποκαλέσεις αδελφή τον Τζών Γουέην.

Ο άνδρας σέβεται και τιμά την γυναίκα, το ίδιο και η γυναίκα.Οι ανταγωνισμοί,οι έχθρες και οι μικρότητες ("μαγείρεψε εσύ!","για ποιά με πέρασες" κτλ) θα θεωρούνται αστείες και απο άλλες "μεσαιώνικές" εποχές...
Οσοι έχουν τον πλόυτο στα χέρια τους θα αισθάνονται ντροπή να μην τον μοιραστούνε.
Γίνεται μια εσωτερική , πνευματική και ηθική επανάσταση-αλλοίωση.
Οι ανάγκες του ανθρώπου σε καταναλωτικά αγαθά θα περιοριστούνε πρόθυμα.
Ανταγωνισμός θα υπάρχει στο να προσφέρει ο καθένας όσα μπορεί περισσότερα.
Είναι πρόθυμοι να εργάζονται ,ανεξάρτητα από τη φύση της εργασίας ,γιατί θέλουν από τον κόπο τους να προσφέρουν.
Τα λάθη και οι παρεξηγήσεις θεωρούνται ανθρώπινα και συγχωρούνται.
Ντροπή θα είναι κάποιος να μην νιώθει αγάπη και σεβασμό στον άλλο.
Αλλά θα τον καταδικάζει μόνο η συνείδηση του ...
Θα έχουν φτάσει σε υψηλό επίπεδο αυτοσυνειδησίας και αυτοσεβασμού σε σχέση με σήμερα , όσο απέχει ο άνθρωπος των σπηλαίων απο ένα Νομπελίστα λογοτεχνίας.
Οι άνθρωποι αυτοδιοικούνται και αυτοπροσδιορίζονται στις κοινότητες τους , πατρίδα τους όμως είναι όλη η γη.
Τα παιδιά μαθαίνουν από μικρά να είναι ειλικρινή ,να σέβονται τη Φύση και τους συνανθρώπους τους ,αβίαστα και όχι εκβιαστικά ,γιατί θα μιμούνται τους μεγάλους που θα δίνουν το έμπρακτο παράδειγμα.
Οι άνθρωποι θα ξέρουν πολλές γλώσσες.
Δεν θα χρειάζονται μηχανήματα για να επικοινωνήσουν με αυτούς που θέλουν.
Θα αναπτύξουν τις τηλεπαθητικές -ψυχικές τους ικανότητες .
Θα ξέρουν ο καθένας τι θέλει ,πώς αισθάνεται και δεν θα έχει τίποτα να κρύψει στο πρόσωπο του.
Η ζήλεια ,ο φθόνος ,το μίσος, η κακολογία ,η πλεονεξία και ο εγωισμός θα θεωρούνται οι παιδικές αρρώστιες του ανθρώπινου είδους ,θα προκαλούν απο το γέλωτα μέχρι την αηδία.
Θα βγούνε από το Πλατωνικό σπήλαιο των αισθήσεων των προηγούμενων γενεών και θα αναπτύξουνε το Νου τους ως μια νεα ,εσωτερική υπεραίσθηση.

Θα μπορούνε να αυτοθεραπεύονται και θα κάνουν πράγματα
που σε άλλες εποχές θα τα θεωρούσανε θαύματα.
Η ανθρωπότητα αποκαθαρμένη απο τα ίδια της τα πάθη θα αναζητήσει διέξοδο στο διάστημα για να γονιμοποιήσει κι άλλους πλανήτες και γαλαξίες , όχι σαν μια καρκινική και μικροβιακή εξάπλωση αλλά σαν μια υγιής ,γονιμοποιός και δημιουργική δύναμη.
Η γη δε θα καταστραφεί .Θα θεραπευτεί ,θα ανθίσει και θα μεγαλουργήσει .θα γίνει η Μητρόπολη ,η Μήτρα ,η Μάνα ενος επίγειου και διαπλανητικού-επουράνιου Παραδείσου.
....
Ένα αρχαίο κείμενο που θα βρεθεί γραμμένο απο πρωτόγονα μηχανήματα και δημοσιεύμενο σε ένα πρωτόγονο δίκτυο επικοινωνίας των ανθρώπων, θα θεωρηθεί προφητικό. Και απο τότε οι άνθρωποι θα αγαπανε και θα σέβονται περισσότερο απο ποτέ τα μανιτάρια..

Προφητειών συνέχεια

"H προφητεία του μανιταριού" ήταν προηγούμενο πόστ μου και ήταν αποτέλεσμα μελαγχολικής διάθεσης και απαισιόδοξης οπτικής των πραγμάτων .Άντε,και του γεγονότος πως δεν πατάει κανείς στο μπλόγκ μου...
Όποιος το διαβάσει θα δεί την εφιαλτική πρόβλεψη του Μανιταριού για την εξέλιξη των πραγμάτων.(Και ας το σχολιάσει επιτέλους!)
Θα μπορούσε το μανιτάρι να δηλώσει δικαιωμένο ως μάντης κακών ,με τις σημερινές ειδήσεις που παίξανε και στη κρατική τηλεόραση:

"Συζήτηση για επιβολή chip στους επιβάτες των αερογραμμών" και το άλλο που απο χρόνια ακούγοταν απο συνωμοσιολογικές φωνές,τρίτου τύπου :
"Τομογράφος μαντεύει τις προθέσεις του εξεταζόμενου" .
Επιστήμονες μπορούν να διαβάζουν τον εγκέφαλο του ανθρώπου ,τη βούληση και τις επιθυμίες του!
Φαντάζομαι θα παίξει και στις σελίδες και τα μπλογκς προσεχώς περισσότερο...
Φυσικά περα απο όλα τα ηθικά διλήμματα που γεννάνε οι δυo ειδήσεις ,δόθηκε έμφαση και στα δήθεν θετικά: Ασφάλεια πτήσεων απο τη μία και διευκόλυνση εταιριών και επιβατών ,διερεύνηση εγκλημάτων και παθήσεων απο την άλλη .Είναι το χρύσωμα του χαπιού...Έλεγχος και έλεγχος βούλησης στο τέλος...Και δεν είμαι φαν του Χαρδαβέλλα...
Θυμάμαι ένα σκίτσο του Αρκά απο τα εφηβικά χρόνια που μου έχει μείνει .Δεν το έχω τώρα να το σκανάρω αλλά θα το περιγράψω όπως το θυμάμαι :
O Κόκορας του Αρκά βλέπει να του παρουσιάζεται ο θάνατος με τη μορφή κάποιου πουλιού και επιστρατεύοντας τη λογική του, του λέει:"Φύγε ,είσαι δημιούργημα της φαντασίας μου".Και το πουλι-θάνατος του απαντά φιλοσοφημένα :"To φανταστικό είναι αληθινό και το αληθινό φανταστικό κατά τον Xέγκελ "
Δεν ξέρω αν ήταν ο Xέγκελ ή κάποιος άλλος που το είπε , άλλα αυτό που είπε το πουλί-θάνατος, άφησε τον Κόκορα στις φοβίες του κι εμένα μια ρήση αποκαλυπτική:
Ό,τι ο ανθρώπινος νους μπορεί να φανταστεί, μπορεί δυνητικά να υπάρχει ή να πραγματοποιηθεί!
Αν για κάποιους κάποτε το να πετάει ο άνθρωπος ,να μεταφέρει την εικόνα και τη φωνή του ήταν αποκύημα της φαντασίας του και αδιανόητο να πραγματοποιηθεί για εμάς είναι αυτονόητο.
Τον σύγχρονο πολιτισμό κάποιοι τον είχαν συλλάβει στη φαντασία τους ,κάποιοι είπαν ,έγραψαν κιόλας και από τη στιγμή αυτή ,αφού μπορούσε να συλληφθεί διανοητικά, ήταν θέμα χρόνου να πραγματωθεί .Από τα "φανταστικά" ταξίδια του Λουκιανού στη Σελήνη, τον Ιούλιο Βερν και τις μηχανές του ,μέχρι τις πιο σύγχρονες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που προβάλλουν σενάρια που πραγματοποιούνται , δεν είναι η πραγματικότητα που ξεπερναει τη φαντασία αλλά η δυναμική της φαντασίας και του ανθρώπινου νου να αυτοεκπληρώνεται και να πραγματοποιέιται!
Κλωνοποίηση, έλεγχος σκέψης, υπολογιστές, τσιπάκι ελέγχου ,ανδροειδή ,ρομπότ, διαστρικά ταξίδια,άνδρες που γίνονται γυναίκες και τούμπαλιν! Κάποτε θα ακουγότανε ως σενάρια "επιστημονικής φαντασίας" ή βγαλμενα απο χωρίο της "Αποκάλυψης" του Ιωάννη...
Σήμερα οι παλιότεροι, προς στιγμην εκπλησσόμεθα,οι νεότεροι και οι επερχόμενοι ,τα κληρονομούν στη συνείδηση τους ως δεδομένα ..
΄Οι μυθικές Χίμαιρες , ο "Τάλως" το ρομπότ του Ηφαίστου, τα διάφορα τέρατα που συνέλαβαν στην φαντασία οι αρχαίοι,μέχρι τα Χόμπιτ και τα Τρόλ του "Άρχοντα των Δκτυλιδιών"τους μπορούν να πραγματοποιηθούν στα βιολογικά και τεχνολογικά εργαστήρια σήμερα ή στο μέλλον...
Από τη στιγμή λοιπόν που ο ανθρώπινος νους συλλάβει ,σκεφτεί κάτι, όσο παράλογο και απίστευτο κι αν ακούγεται μπορεί να υπήρξε ,να υπάρχει ή να υπάρξει!
Θεοί, δαίμονες, πράσινα άλογα ,αθανασία ,αιώνια νιότη ,ανάσταση νεκρών ,άλλοι κόσμοι ,ταξίδια στο χρόνο και τις διαστάσεις απο τη στιγμή που μπορούμε να τα συλλάβουμε διασθητικά ή φαντασιακά μπορεί να και υπήρξαν ,να υπάρχουν ή πιο πιθανό, να υπάρξουν!

Στην Ψυχολογία υπάρχει η θεωρία της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Αν κάποιος π.χ μαθητης με χαμηλη αυτοεκτίμηση δηλητηριάζει τον εαυτό του με αρνητική ψυχολογία και προβλεπει την αποτυχία του είναι πιθανό να την εκπληρώσει κίολας .Και αυτό που φοβάται περισσότερο να είναι αυτό που πετυχαίνει.
Έτσι και σε συλλογικό επίπεδο όταν φανταζόμαστε και προβλέπουμε καταστροφικά σενάρια τροφοδοτούμε την εξέλιξη και την πραγμάτωση τους! Είναι αυτό που φανταζόμαστε,φοβόμαστε και τελίκα ίσως αξίζουμε!
Για αυτό, όσο και να μας γοητεύει ο ρόλος της Κασσάνδρας και η πρόβλεψη των επερχόμενων δεινών πρέπει να προσέξουμε....
Ίσως η αρχή της αποτροπής και του ξορκίσματος τους είναι να συλλάβουμε ,να φανταστούμε ,όχι τους φόβους μας πια αλλά ακόμα και τις πιο ουτοπικές επιθυμίες μας!

Να ενεργοποιήσουμε πρώτα σε φαντασιακό επίπεδο αυτόν τον καλύτερο κόσμο που θα επιθυμούσαμε...Μεμονωμένα ο καθένας μπορεί να φαντάζεται τον ιδανικό κόσμο διαφορετικά απο τον άλλο.(πχ το μανιτάρι θα θελε ένα μουσουλμανικού τύπο Παράδεισο με υπέροχες χανούμισσες να το λατρεύουν!)

Τί γίνεται όμως όταν οι έλπίδες,η επίθυμία που γεννάει τη διανοητική πρώτα σύλληψη του καλύτερου κόσμου αποκτήσουν συλλόγικότητα ,γίνουν ομαδική και παγκόσμια βούληση και επιθυμία;
Θα γίνω προφήτης καλών λοιπόν..."Ο Παράδεισος δεν μπορεί να περιμένει"...

Μανιτάρι το άσχημο

Οι συγγενείς μου λένε να βγώ έξω απο το μπλόγκ μου,να διασκεδάσω,να κάνω γνωριμίες,να μπώ σε άλλα μπλόγκς.Περνάω τη φάση της γεροντοκορίασης.Κλείνομαι στον εαυτό μου και στο μπλόγκ μου.Κανείς δεν με καταλαβαίνει.

Θα μπορούσα να γυρνάω σε πολυσύχναστα μπαράκια-μπλόγκς,στα μεγάλα γκαλά,να κάνω γνωριμίες και να λαμπρύνω της νύχτες μου και τα πόστς μου.

Θα μπορούσα να επιδιώξω εφήμερες σχέσεις ,one comment stand,φτηνές visit-ες,εξεζήτημένη κοινωνικότητα και τρελό clubbing-commenting στα blogs.

Θα μπορούσα ακόμα να καταλλήξω στις αγγελίες γνωριμιών:
"Σοβαρός blogger,ευκατάστατός με αρκέτα πόστ μηνιάιως,εμφανίσιμο μπλόκ,ζητάει γνωριμία-σχόλιο απο κυρία-κύριο ανεξαρτήτου ηλικίας για να τον διαβάσει,τον θαυμάσει και να τον σχολιάσει.Μόνο σοβαρές προτάσεις δεκταί."
Αλλα όχι...

Δεν το κάνω..

Σαν τη σεμνή κοπέλα,τη Μαρία, κάθομαι στο σπίτι-βλόγκ μου,κάνω το νοικοκύριο,είμαι καλή στη δουλεία μου,βαζώ κανα πόστ που και που και περιμένω να περάσει κατω απο το μπαλκόνι μου κάνενας γαμπρός,και τεχνηέντως να του ρθει το πόστ -γλάστρα στο κεφάλι...

Περιμένω το τυχαίο γεγονός,το τυχαίο κλικ ,την τυχαία αναζήτηση και κάποιος να να με ερωτευτεί για αυτό που είμαι:Γλυκιά,τρυφερή,νοικοκύρα,καλόκαρδη, έξυπνη, μορφωμένη ,με χιούμορ,τα κάνω όλα και συμφέρω...

Και όχι για τα πλούτη μου και την ομορφιά μου.

Να ανακαλύψει συγκινημένος αυτό το μαγικό κήπο-μπλοκ όπου καλλιεργώ,διαμοιράζω και κοινωνώ το πνεύμα μου.

Περιμένω,περιμένω...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω της δημοσιεύσεις μου,κοιτάζομαι στον καθρέφτη να δώ τι φταίει.
"Μήπως είμαι κοντή,χοντρή και άσχημη;Πρέπει να κάνω δίαιτα,να ξεκινήσω γυμναστήριο,θα βγάλω φρύδια και σιδεράκια,θα ντύνομαι πιο σέξι,θα κάνω πλαστική στη μύτη,στα βλέφαρα,στο σαγόνι και το στήθος και να μεταμορφωθώ σαν την Μαρία την άσχημη"!

Θα μπορούσα να αλλάξω και το όνομα,να λέγεται το μπλόγκ :"Mανιτάρι το άσχημο".

Η ονομασία αυτή ενέχει το happy end της μεταμόρφωσης και ανατροπής μιας καρτερικής και μαρτυρικής πορείας ,όπως και στο παγκόσμιοποιημένης συνείδησης σήριαλ-παραμύθι...

Άλλα δεν είναι σήριαλ η ζωή.Όπως κι αυτό το μπλόγκ...

Η Προφητεία ενός Μανιταριού

Σε συνέχεια του προηγούμενου πόστ "Μεταξύ σοβαρού κι αστείου",πάμε στα πιο σοβαρά:

Γαλουχούμαστε με την απενοχοποίηση της προβολής και της έκθεσης .

Θυμάμαι, όταν ήμουν πολύ μικρός και βάλαμε την ασπρόμαυρη μας τηλεόραση στο σπίτι, τον πανικό που ένιωσα όταν σκέφτηκα πώς τα άτομα που λέγαν της ειδήσεις ,μπορεί να με βλέπανε.Και επειδή φορούσα της πιτζάμες μου, ντράπηκα κι έφυγα απο μπροστα της!Μέχρι να μου εξηγήσουν...

Τώρα δημιουργούνται νέα δεδομένα και απο την ασπρόμαυρη τηλεόραση πάμε στο γρήγορο δίκτυο,24 ώρες ον λινε,ψηφιακή-διαδραστική τηλεόραση.Σε λίγο θα βλέπουμε τρισδιάστατες προβολές και θα μυρίζουμε μέχρι και τη μυρωδιά της καμμένης σάρκας.

Τους βλέπουμε,θα μπορούν να μας βλέπουν κιόλας και ο παιδικός μου φόβος και η ντροπή να με δούν με τις πιτζάμες μπορεί να γίνει πραγματικότητα.Ή μήπως δεν ντρέπομαι πια να με δουν με τις πιτζάμες;

Είναι τόσα τα απωθημένα να γίνουμε όλοι περισπούδαστοι συγγραφείς,δημοσιογράφοι,τραγουδιστές,μοντέλα,ηθοποιοί,που στο τέλος-και είμαστε ήδη στην αρχή-θα βάλουμε όλοι μια κάμερα και ό,τι πιο κρυφό και μυστικό και προσωπικό θα το βγάζουμε στη φόρα!

Πώς τρώμε ,πως πώς πίνουμε ,πώς ερωτοτροπούμε,τι πρόβλημα έχουμε , πώς αντιδράμε σε κάθε περίσταση ,τι πονηριά κάναμε..

Τα ΠΑΝΤΑ.

Δεν θα χρειαζόματε τον ΒΙG BROTHER και κανέναν να μας παρακολουθεί αφού θα εκθέτουμε τα πάντα, μέχρι και τις μύχιες, απόκρυφες σκέψεις μας.

Δεν θα υπάρχει μυστικό ούτε και μυστήριο σε κανέναν. Μια νέα γενιά ανθρώπων διαμορφώνεται με τους δικούς τους ηθικούς κανόνες και προσανατολισμούς .Με διαβάζουνε, με βλέπουνε άρα υπάρχω. Δείτε την τηλεόραση και τις στρατιές ανθρώπων που με κάθε μέσο και κόστος θέλουν να προβληθούν. Το ίδιο ισχύει και στον «Ιστό»,το world wide web...

Φανταστείτε τις νέες γενιές που μεγαλώνουν με αυτά τα ερεθίσματα. Νέες κοπέλες , νέα παιδιά δεν έχουν πρόβλημα να εκτεθούν μπροστά σε μια κάμερα τηλεόρασης, κινητού,ή web online..Και δεν μιλάω για κρυφές κάμερες..Μιλαώ για την ανάγκη να καταγράψουν ακόμα και τις ερωτικές τους περιπτύξεις και να τις μοιραστούν δημόσια. Χώρις περίσκεψη , χωρίς αιδώ ,χωρίς ενοχές...

Σε έναν κόσμο που γεννιούνται και τον αντιλαμβάνονται πλέον μέσω της γυάλινης είκονας ανατρέπεται η καρτεσιανή λογική «σκέφτομαι άρα υπάρχώ» και θα ισχύει το «με βλέπουνε,άρα υπάρχω.» ή αλλίως «ανήκω στον Ιστό , άρα υπάρχω»

Μήπως θα έιναι μια θεωρητικά επιστροφή στον Παράδεισο των Πρωτοπλάστων , αυτή η απενοχοποίηση της εσωτερικής και εξωτερικής γύμνωσης ,η εξάλειψη της ιδιωτικότητας, αρκέι να γίνεται on-line; Mήπως ,όταν οι άνθρωποι γίνουν διάφανοι και ό,τι παλιότερα το κρύβαν, το βγάζουν τώρα σε δημόσια θέα ,θα πάψει να υπάρχει η αμαρτία στον κόσμο ή η αίσθηση της αμαρτίας;
Υπάρχει μεγάλη διαφορά και δεν θεολογώ μιλώντας για αμαρτία…
Eπώνυμα ή ανώνυμα ο καθένας εκθέτει τη σκέψη στα ιστολογια,forums,chat,σχόλια επι σχολίων ,mail .Οι ανώνυμοι ,ακόμα περισσότερο, ίσως εκφράζονται ελεύθερα επειδή θεωρούν ότι είναι ανώνυμοι σε ένα ελέυθερο χώρο,σε μια ελέυθερη χώρα σε ένα ελέυθερο κόσμο κτλ. κτλ.

Ό,τι γράφεται , καταγράφεται,και η ελευθερία εκφρασης από δικαίωμα κάποτε θα γίνει καταναγκαστική υποχρέωση.
Φυσικά για κάποιους το «μανιτάρι» και το κάθε «μαργαριτάρι» , «σκουλήκι» και λοιπά παρατσούκλια-μάσκες έχει όνομα και διεύθυνση που την βρίσκουν άμεσα .Μπορούν κάποιοι να ξέρουν, τι σκέφτεται ,τι γράφει ,τι επιλέγει από το δίκτυο-ιστό μέχρι τι ώρα αυνανίζεται-κάνει έρωτα ή κοιμάται.
Κι όλα αυτά μπορούν να καταγράφονται και να αξιοποιούνται κατάλληλα. Όπως και τα κινητά, που ενω ξέρουμε οτι παρακολουθούνται ,μιλάμε πάλι ελεύθερα,σκεφτόμενοι πως ,«σίγα μην παρακολουθούν εμένα.»

Τα μελλοντικα σπάμ-μαιλ μπορεί να είναι ηλεκτρονικά ολογράμματα που θα χτύπανε την πόρτα του υπολογιστή μας ,θα μας καλησπερίζουν και θα μας προσφέρουν τις καλύτερες επιλογές σύμφωνα με το χαραχτήρα και το ψυχογράφημα μας.
Ή θα χτυπάει η κανονική πόρτα, και δεν θα είναι ο πλασιέ...
Και εμείς βέβαια, καθώς τα οποιοδήποτε ανακλαστικά μας θα έχουν αμβλυνθει, θα δεχόμαστε πολλά και θα καταδικάζουμε ομοθυμαδόν, όποιον κρύβεται και δεν έχει ον λινε την κάμερα στο σπίτι του ,για να βλεπουμε τι κάνει.
Ακόμα καλύτερα και πιο μεταμοντέρνα , μπορεί να θεωρείται στο μέλλον προσωπική ανάγκη έκφρασης να έχουμε ένα τσιπάκι που θα κάνει live broadcasting στο κοινό του Ιστού, που βρισκόμαστε ,τι βλέπουμε , τι κάνουμε , τι σκέφτόμαστε..Και να μην ταλαιπωρoύμαστε με multimedia κινητα και παρωχημένα i-pod για να κάνουμε file και feeling sharing...
Θα σοκάρει πολύ ίσως τις μέλλουσες κοινωνίες κάποιος που δεν θα θέλει οι άλλοι να ξέρουν τα πάντα για αυτόν, που είναι ,τι σκέφτεται ,τι κάνει. Που δεν θα θέλει να εκπέμψει-πομπέψει δημόσια τον εαυτό του.
Ισως να θεωρείται το αντίστοιχο του "ιδιώτη" της Δημοκρατίας των Αθηνών .Τότε σήμαινε αύτον που ιδιώτευει(εξ ου και idiot=ηλίθιος στα αγγλικα), εκείνος που δεν ασχολείται με τα κοινά ,όπως έπρεπε να κάνει ο κάθε πολίτης.
Μέχρι τώρα ο φόβος, από την αριστερή ρητορική, μέχρι τις εσχατολογικές απόψεις ,ήταν πώς στο όνομα της τρομοκράτιας και άλλων κινδύνων θα παρακολουθούν τα πάντα(κάμερες ασφαλείας,κινήτα,υπολογιστές κτλ.)
Έτσι τα άτομα θα ελέγχονται και θα παραβιάζεται η ιδιωτική σφαίρα του ανθρώπου.(Πράγμα που ήδη γίνεται…)
Το δυστύχημα είναι πως την ελευθερία και την ιδιωτικότητα τα θα την εκχωρήσουμε τελείως και πρόθυμα μόνοι μας…
Aυτός που θα θέλει να διαφυλάξει την ιδιώτικότητα του ,μπορεί και να θεωρείται στο μέλλον ακραίος , επικίνδυνος , αντικοινωνικός και απόβλητος απο τον ,διαδραστικό ,24 ώρες on-line κοινωνικό « ιστό» .
Τότε ,ίσως να θεωρούν ότι η άνθρωπότητα έφτασε στην αυτοπραγμάτωση της. Όλη η ανθρωπότητα ενωμένη, συνδεδεμένη ,τίποτα και κανένας δεν θα πρεπει να είναι εκτός. Δεν πρέπει κανείς να κρύβει τίποτα από τον εαυτό του και να το προσφέρει σε παγκόσμιο download.H φυγή από την εικονική πραγματικότητα θα θεωρείται φυγή από τη ζωή και ρήγμα στον συνεκτικό ιστό .
Και για τους θα φυγάδες μια θα είναι η εντολή: delete.

Μεταξύ σοβαρου κι αστείου...

To Mανιτάρι αποφάσισε να κάνει την αυτοανασκολόπιση,ε, την αυτοσκόπηση του ήθελα να πώ...Ποίος είναι,τί κάνει στη ζωή του,τι θα ήθελε να κάνει,πόσες γκόμενες είχε, θα συνεχίσει το ταξίδι της νιότης του,θα παντρευτεί, τι θα κάνει επιτέλους!

Βαρετά ερωτήματα και αγχωτικοί προβληματισμοί...
Το Μανιτάρι θέλει να ξεφύγει.Απ'όλους κι όλα και απο τον ίδιο του τον εαυτό.
Με ενθουσιασμό δημιούργησε αύτο το βλοκ .Γρήγορα ο ενθουσιασμός άφησε την θέση του στην απογοήτευση…Ο πανελλήνιος και ενδεχομένως παγκόσμιος ενθουσιασμός απο την παρουσία του στο διαδίκτυο δεν ήρθε..
Ελάχιστοι δώσαν σημασία στο οξύτατο πνεύμα του,το καταιγιστικό του χιούμορ,την διεισδυτική του ματιά...Και ξέρετε τι κατάλαβε;

Δεν τον νοιάζει κιόλας!
Ψάχνοντας ένα μέρος την διαδικτυακής κοινόητας των ελληνικών βλοκς κατάλαβε και κάτι :Oτι είμαστε όλοι ίδιοι.. Θέλουμε να γίνουμε όλοι χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, και να αυτοπραγματωθούμε σε συνεργασία ή είς βάρος των ομοίων μας..

Δεν λέμε και τίποτα σπουδαίο και ο καθένας πετάγεται σαν πορδή να πεί την άποψη του και να δωσει τα φώτα του.Κι αν οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες και ο καθένας έχει απο μία,πούφ,βρωμίσαμε!

Ανυγουεη,θα μπορύσα να το δώ και απο την θετική του πλευρά:Είμαστε κάποιοι αργόσχολοι , με απωθημένα και σκοπιμότητες που η ζωή τους έχει βαλτώσει και αντι να ζούνε τη ζωή τους, την εκθέτουνε και γράφουνε γι΄αυτή.
Άλλοι επώνυμα κα άλλοι ανώνυμα.Οι επώνυμοι βλοκάρουν απο σκοπιμότητα ή διάθεση -μέχρι βλακείας- αυτοπροβολής και αυτοπροσβολής.
Οι ανώνυμοι είναι άλλη κατηγορία..
Ο καθένας θέλει να εκθέσει τον εαυτό ,να αναγνωστεί και να αναγνωριστεί.Για το σκοπό αυτό μετέρχεται κάθε μέσο.Λόγια κείμενα,δημοσιογραφίστικες μελέτες,χαριτωμένες ή ρηξικέλευθες και ριζοσπαστικές απόψεις,προκλήσεις,συνεταιρισμοι και γλυψίματα,ψευδοίντριγκες.χρονογραφήματα,προσωπικές και μη φωτογραφίες και βίντεο , περάστε κόσμε έδω το καλό βλόκ.

Άλλοι με εκ του πονηρού ειλικρίνεια και αυτοσαρκαστική διάθεση αυτοσατιρίζονται ή προκάλουν σατιρίζοντας τους άλλους και καταδικάζουν το μέσον και τα μέσα που οι ίδιοι μετέρχονται-βλέπε Mανιτάρι...
Που θα φτάσει αυτό;

Στο επόμενο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ πόστ-Δημοσίευση-διαβάστε που θα φτάσει αυτό κι εκεί κάπου τελειώνει το αστείο...

To ασθενές φύλο και στερεότυπα αιώνων

Έλεγα να γράψω κάτι εξαιρετικα ενδιαφέρον,επιμορφωτικό και επίκαιρο.Και το μυαλό μου πήγε στην πρόσφατη περιπέτεια του Μπερλουσκόνι .Όσο αντιπαθής κι αν είναι ο καβαλλάρης της Ιταλίας ,ως εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας και της εξουσίας και όλών όσων θα θέλαμε να έχουμε στην θέση του, η πρόσφατη περιπέτεια με τη συζυγό τουτον έκανε συμπαθή..Ως άντρας εκφράζω την αλληλεγγύη και συμπαράσταση στον δύστυχο Σίλβιο,o oποίος όπως όλα αδύναμα όντα που λέγονται άντρες και μάλιστα στο λυκαυγές του βίου(70-), του έπεσε θύμα των παρορμήσεων και των ανασφαλειών του.
Τι έκανε ο μιστερ Rai^ν;Έπεσε θύμα δυο γυναικών:Απο τη μια μεριά το πρώην μοντελου και νύν βουλευτού Mara Carfagnia(για να διευκολύνω τις όποιες λιγουρικές αντρικές αναζητήσεις και τις όποιες επιθετικές γυνακείες ) .Απο την άλλη η σύζυγος του Veronica Lario (για να διευκολύνω τις όποιες αντιδραστικές αντρικές αναζητήσεις και τις όποιες αλληλέγγυες γυνακείες ).
Απο την πρώτη έπεσε θύμα της προπατορικής γυναικείας σαγήνης και ανταποκρίθηκε σαν έφηβος-λιγούρης και απο τη δεύτερη δέχτηκε ένα συζυγικό κείμενο-παντόφλα δημοσιευμένο στην αντιπολιτευόμενη εφημερίδα "La Republicca",στο οποίο αξίωνε δημόσια συγγνώμη.
Το οικογενειακό επεισόδιο συνεχίστηκε δημόσια με την δημοσιευμένη απάντηση-απολογία-"όχι άλλη παντόφλα" του Σίλβιο..
Ο μεγαλοεπιχειρηματίας , καναλάρχης και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας καταργεί στην πράξη στερεότυπα αιώνων αποδεικνύοντας στην πράξη ποιο είναι το ασθενές φύλο..
Το Μανιτάρι για να στηρίξει τις απόψεις του και τον Σίλβιο,νιώθει την ανάγκη να δημοσιεύσει και τη φωτογραφία της πέτρας του σκανδάλου,κάτω από την απο την πίεση ορμέμφυτων αιώνων και με το ρίσκο να δεχτεί κι αυτός τη δικιά του παντόφλα..