Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης και οι σύγχρονοι "κόντηδες"

Το 21 είναι πολύ επίκαιρο .Το γιορτάζουμε για άλλη μια φορά με τον απόηχο απο τη γενική συζήτηση που έχει ξεπάσει με τα καινούργια"φωτισμένα" βιβλία της ιστορίας μας και την επικείμενη ελληντουρκική αναμέτρηση στο Καραϊσκάκη.

Οι θέσεις και οι αντιθέσεις πολλές,όπως:
"Ήταν οι οθωμανική κυριαρχία μια διακυβέρνηση οπου οι έλληνες απολάμβαναν τα αγαθά της ανεκτικότητας της;"
Πρέπει να θυμίζουμε και να αναπαράγουμε στα παιδιά τα γεγονότα που προκάλούν έχθρες και μίση ανάμεσα τους λαούς;"
"Ποιός ρόλος της Εκκλησιάς;"
Και άλλα πολλά,παλιοί εθνικόι μύθοι , σύγχρονες εθνικές αποσιωπήσεις και διεθνιστικες παραποιήσεις ...
Παραμονές μάλιστα του εορτασμού ,ο αγώνας Ελλάδας- Τουρκίας.
200 περίπου χρόνια μετά μακάρι τα εθνικά μίση και συγκρούσεις να περιορίζονται μόνο στο επίπεδο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.
Άντε να εμπνευστούν τα παλληκάρια μας απο τον Ανδρούτσο και τον Καραισκάκη και με ισχυρά ταμπούρια στην αμύνα και εύστοχα γιουρούσια να πάρουν την νίκη και να πανυγυρίσουμε ακόμα πιο περήφανοι την 25 Μαρτίου.

Το παρακάτω απόσπασμα απο τα "Απομνημονεύματα του Στατηγού Μακρυγιάννη" του αγωνιστή με την πένα και το γιαταγάνι,πιστευώ είναι τόσο περιεκτικό σε νοήματα και κρύβει απο μόνο του πολλές απαντήσεις στα πρόσφατα διλλήματα :

"Αφού πήγαμε μέσα-εις την Άρτα, μια ημέρα ήρθαν οι πασσάδες εις το κονάκι του μπέγη και όλοι οι σερασκέρηδες οι Αρβανίτες να τον ιδούν. Του λέγω του μπέγη δια την γυναίκα του πατριώτη μου, οπού θα την πάρη ο Χασάνπασιας. Μιλεί των πασσάδων κι αλλουνών, οτζάκια της Αρβανιτιάς, τους λέγει :

"Πασσάδες και μπέηδες, θα χαθούμε. Θα χαθούμε! ο μπέγης τους» λέει, ότι ετούτος ο πόλεμος δεν είναι μήτε με τον Μόσκοβον, μήτε με τον Εγγλέζο, μήτε με τον Φραντζέζο.

Αδικήσαμεν τον ραγιά και από πλούτη και από τιμή και τον αφανίσαμε και μαύρισαν τα μάτια του και μας σήκωσε ντουφέκι.

Και ο Σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται τον γελάνε εκείνοι οπού τον τρογυρίζουν. Και η αρχή είναι τούτη, οπού θα χαθή το βασίλειόν μας.

Πλερώνομε βαριά να βρούμε προδότη και δεν στέκει τρόπος να μαρτυρήση κανένας το μυστικόν, να μάθωμε μόνος του ο ραγιάς μας πολεμεί ή και οι Δυνάμες.

Δι αυτό πλερώνομε και παλουκώνουμε και σκοτώνομε και «αλήθεια ποτέ δεν μάθαμε».» Αφού τους είπε πολλά ο μπέγης από αυτά, τους λέγει ύστερα πως ο Σουλτάνος στέλνει πασιάδες τους πλέον παντίδους και γύμνωσαν τον κόσμο «και του πήραν και τις γυναίκες». «Αυτείνοι θα φύγουν δια τον τόπο τους κι εμείς θα μείνωμεν εδώ».

.....

Ότι «τοιούτως έκαναν αδικίγες οι Τούρκοι και θα χαθούν. «Να χουν αυτείνοι δικαιοσύνη, να πάρη τέλος να ησυχάσουμε και εμείς οι Τούρκοι, ότι πλέον μας έγινε χαράμι από τον Θεόν το βασίλειόν μας, ότι φύγαμε από την δικαιοσύνη «του».

Του φίλησα το χέρι να φύγω μό δωσε χρήματα, του είπα «Μπέγη μου, έχω και δεν θέλω, ότι έχεις έξοδα μεγάλα εις τους ανθρώπους σου».»

Στρατηγού Μακρυγιάννη Απονημονεύματα.

--------------

Να ένα μάθημα ανθρώπινο και υπερεθνικό,να μια απάντηση γνήσια και καρδιακή του τουρκου μπέη,πραγματικού φίλου του έλληνα Μακρυγιάννη.

Να ένα μαθημα οτι οι άνθρωποι βρίσκουν ο ένας το δρόμο για την καρδιά του άλλου χωρίς πατρονάρισμα απο καθωσπρεπίστικα εγχειρίδια ιστορίας.

Να ένα κομμάτι, μάθημα για τα παιδιά ,ενάντια και στα εθνικά-φυλετικά στερεότυπα αλλά και στις σύγχρονες αμβλυνσεις και κομπλεξικές στρογγυλεψεις της ιστορικής αλήθειας.

"Εθνικόν το αλήθες" αναμασάμε όλοι, κατα το δοκούν, τα λόγια του ποιητή.

Η αλήθεια,η μη λήθη δηλαδή είναι πρώτιστο χρέος της ιστορίας.

Απο την ιστορία δεν λέμε πως μαθαίνουμε,διδασκόμαστε και παραδειγματιζόμαστε;

Ακόμα και απο την αλήθεια που δεν μας συμφέρει.

Αλλά όχι να συμψηφίζουμε ,να αμβλυνούμε,να αποσιωπούμε.

Ο Μακρυγιάννης τα λέει όλα και τα καλά μας και τα στραβά μας .Κι αυτός τα έζησε στο πετσί του και τα περιέγραψε με μοναδικό τρόπο.Είναι μοναδικός ο βίος αυτού του στρατηγού-λογοτέχνη αντίστοιχα ίσως προς το πλατωνικό πρότυπο του βασιλιά-φιλοσόφου.

Και ένα ακόμα επίκαιρο απόσπασμα απο τα Απομνημονεύματα και ο καθενας ας διακρίνει και τη σύγχρονη διαμάχη ανάμεσα στους "προοδευτικούς" και τους "συντηρητικούς" και ας διακρίνει και τον εαυτό του:

"Και οι φίλοι της φατρίας σας και των αλλουνών, ψεύτων συνταματικών, πιάσαν όλες τις θέσες και μεράζουν ψέματα εις τους ξένους κ εγκώμια με τις εφημερίδες τους σ τους τοκογλύφτες, τους νομικούς σας, τους αβοκάτους σας. Όλοι μια μασιά, ποια φατρία Κυβερνητική και ποια Ψευτοσυνταματική. Το Έθνος αφανίστη όλως-διόλου και η θρησκεία -εκκλησία εις την πρωτεύουσα δεν είναι και μας γελάνε όλος ο κόσμος. Οι φατρίες σας, το να το μέρος και τ άλλο, θέλετε θέατρο το φκειάσετε κι αυτό δια-να μας μάθη την παραλυσία. Και δι αυτό παίρνουν δυο αδέλφια δυο αδελφές. Ό,τι του λες -"η θρησκεία δεν είναι τίποτας!» Και τα παιδιά οπού τα στέλνουν να φωτιστούν γράμματα κι αρετή, από μέσα το κράτος κι απόξω, φωτίζονται την τραγουδική και ηθική του θεάτρου και πουλούνε τα βιβλία τους οι μαθηταί να πάνε ν ακούσουνε την Ρίττα-Βάσσω την τραγουδίστρια του θεάτρου ότι παλαβώσανε οι γέροντες όχι τα παιδάκια να μην πουλήσουνε τα βιβλία τους. Το γέρο Λόντο, οπού δεν έχει ούτε ένα δόντι, τον παλάβωσε η Ρίτα-Μπάσσω του θεάτρου και τον αφάνισε τόσα τάλλαρα δίνοντας κι άλλα πισκέσια. Δεν ρωτήσαμεν την Ευρώπη όταν ήταν σ την δική μας κατάστασιν ήθελε να φκειάση θέατρα, ή τήραγε τις άλλες τις ανάγκες κ έφκειανε τους ναούς της, να δοξάζη τον Θεόν να τους φωτίζη εις το καλό, και σκολειά να γιομίζη ο μαθητής προκοπή κι αρετή, να γένη άξιος της κοινωνίας -και όχι άξιος της απιστίας και παραλυσίας, να πουλή δι αυτά τα βιβλία του; Δι αυτείνη την προκοπή σου στέλνει κάθε γονέος το παιδί του εις την πρωτεύουσα; Αυτά τα φώτα να γυμναστή;Αλλοίμονο σ εκείνους οπού χύσανε το αίμα τους και θυσιάσανε το δικόν τους να ιδούνε την πατρίδα τους να είναι το γέλασμα όλου του κόσμου και να καταφρονιώνται τ αθώα αίματα οπού χύθηκαν!

Αυτά και με μια απλή ερώτηση.Αν ήταν ο ρόλος της Εκκλησίας ύποπτος και προδοτικός,όπως λένε οι σύγχρονες φατρίες θα την είχαν τόσο ψηλά και σε υπόληψη οι άνθρωποι που χύσαν το αίμα τους για την πατρίδα και τη θρησκεία τους ;

Eγω πάντως προτιμώ την πλεύρα του Μακρυγιάννη,γνήσια,λαϊκή,αγνή,ανθρώπινη,οξυδερκής σφραγισμένη με αγώνα και αίμα.

Και όχι εκπτώσεις στη αλήθεια στο όνομα του σύγχρονου πολιτικού καθωσπρεπισμού.Τους βαρεθήκαμε αυτούς και τον αυτοαποκαλούμενο,συμπλεγματικό, γραφικό αλλά και επικίνδυνο "προοδευτισμό" τους .

Είναι οι σύγχρονοι κόντηδες της νεοελληνικής ιντελλιγκέτσιας.

Στρατηγέ μου μην δίνεις σημασία τους έζησες απο παλιά και τους ξέρεις.

Τα πες τόσο καλά απο τότε που και τώρα αφρούς βγάζουνε να σε διαβάζουνε οι πνευματικοί τους απόγονοι...