Tα δ’ άλλα εν Άδου τοις κάτω μυθήσομαι

«Tα δ’ άλλα εν Άδου τοις κάτω μυθήσομαι»

«Τωόντι», είπ’ ο ανθύπατος, κλείοντας το βιβλίο,

«αυτός ο στίχος είν’ ωραίος και πολύ σωστός·

τον έγραψεν ο Σοφοκλής βαθιά φιλοσοφώντας.

Πόσα θα πούμ’ εκεί, πόσα θα πούμ’ εκεί,και πόσο θα φανούμε διαφορετικοί.

Aυτά που εδώ σαν άγρυπνοι φρουροί βαστούμε,πληγές και μυστικά που μέσα μας σφαλνούμε,με καθημερινή αγωνία βαρειά,

ελεύθερα εκεί και καθαρά θα πούμε».

«Πρόσθεσε», είπε ο σοφιστής, μισοχαμογελώντας,

«αν τέτοια λεν εκεί, αν τους μέλλει πια».

Κ.Καβάφης

Αφού πόσταρα ένα ποίημα του Καβάφη που μου αρέσει για να δέιξω,βάθος ,πλάτος και κουλτούρα(Θυμάται κανείς το βάθος-πλάτος και Βακάρος στην ΕΤ3;) ας γράψω και λίγα λόγια σχετικά για να τα υποστηρίξω όλα αυτά.

Aυτό το πόιημα πολυ μου αρέσει .

Ξεκινάει με τον καβαφικό τρόπο:η ματαιδοξία του ανθρώπου,ο ψυχικός αυτισμός του-ανοησία του,η οιδιποδεια αλαζονεία του-άγνοια του, ξετυλίγονται σε λίγες γραμμές μέσα σ' αυτό το επεισόδιο.

Ανθύπατοι είμαστε όλοι εμείς ,που ενιότε ενθουσιαζόμαστε χαριτωμένα ή φανατικά με διαφόρες σκέψεις,απόψεις-στοχασμούς . Και ευελπιστούμε για τη δικαίωση μας στην τωρινή η υστερινή ζωή.

Είμαστε σαν τον ανθύπατο,βαθιά φιλοσοφούμε ή πατάμε στις φιλοσοφίες των άλλων και θαρρούμε πως κατέχουμε τα τη γνώση.Του νυν και του επέκεινα.Με ευκολία πιανόμαστε απο τσιτάτα,ρήσεις και φιλοσοφίες για να θέσουμε και να στηρίξουμε αυτό που κατα καιρούς μας βολεύει και ικανοποιεί φόβους ,ελπίδες, φιλοδοξίες.

Μέχρι να έρθει ο σοφιστής μισοχαμογελώντας.
Δυό γραμμές,απλές,σκληρές,αληθινές,η ειρωνική ή θυμόσοφη διαπίστωση του σοφιστή.

«Πρόσθεσε», είπε ο σοφιστής, μισοχαμογελώντας,
«αν τέτοια λεν εκεί, αν τους μέλλει πια».

Και μισοχαμογελάει,όχι απαραίτητα με της επιπόλαιες δοξασίες του κάθε ανθύπατου.

Μισοχαμογελάει πρώτα με το