Μανιτάρι το άσχημο

Οι συγγενείς μου λένε να βγώ έξω απο το μπλόγκ μου,να διασκεδάσω,να κάνω γνωριμίες,να μπώ σε άλλα μπλόγκς.Περνάω τη φάση της γεροντοκορίασης.Κλείνομαι στον εαυτό μου και στο μπλόγκ μου.Κανείς δεν με καταλαβαίνει.

Θα μπορούσα να γυρνάω σε πολυσύχναστα μπαράκια-μπλόγκς,στα μεγάλα γκαλά,να κάνω γνωριμίες και να λαμπρύνω της νύχτες μου και τα πόστς μου.

Θα μπορούσα να επιδιώξω εφήμερες σχέσεις ,one comment stand,φτηνές visit-ες,εξεζήτημένη κοινωνικότητα και τρελό clubbing-commenting στα blogs.

Θα μπορούσα ακόμα να καταλλήξω στις αγγελίες γνωριμιών:
"Σοβαρός blogger,ευκατάστατός με αρκέτα πόστ μηνιάιως,εμφανίσιμο μπλόκ,ζητάει γνωριμία-σχόλιο απο κυρία-κύριο ανεξαρτήτου ηλικίας για να τον διαβάσει,τον θαυμάσει και να τον σχολιάσει.Μόνο σοβαρές προτάσεις δεκταί."
Αλλα όχι...

Δεν το κάνω..

Σαν τη σεμνή κοπέλα,τη Μαρία, κάθομαι στο σπίτι-βλόγκ μου,κάνω το νοικοκύριο,είμαι καλή στη δουλεία μου,βαζώ κανα πόστ που και που και περιμένω να περάσει κατω απο το μπαλκόνι μου κάνενας γαμπρός,και τεχνηέντως να του ρθει το πόστ -γλάστρα στο κεφάλι...

Περιμένω το τυχαίο γεγονός,το τυχαίο κλικ ,την τυχαία αναζήτηση και κάποιος να να με ερωτευτεί για αυτό που είμαι:Γλυκιά,τρυφερή,νοικοκύρα,καλόκαρδη, έξυπνη, μορφωμένη ,με χιούμορ,τα κάνω όλα και συμφέρω...

Και όχι για τα πλούτη μου και την ομορφιά μου.

Να ανακαλύψει συγκινημένος αυτό το μαγικό κήπο-μπλοκ όπου καλλιεργώ,διαμοιράζω και κοινωνώ το πνεύμα μου.

Περιμένω,περιμένω...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω της δημοσιεύσεις μου,κοιτάζομαι στον καθρέφτη να δώ τι φταίει.
"Μήπως είμαι κοντή,χοντρή και άσχημη;Πρέπει να κάνω δίαιτα,να ξεκινήσω γυμναστήριο,θα βγάλω φρύδια και σιδεράκια,θα ντύνομαι πιο σέξι,θα κάνω πλαστική στη μύτη,στα βλέφαρα,στο σαγόνι και το στήθος και να μεταμορφωθώ σαν την Μαρία την άσχημη"!

Θα μπορούσα να αλλάξω και το όνομα,να λέγεται το μπλόγκ :"Mανιτάρι το άσχημο".

Η ονομασία αυτή ενέχει το happy end της μεταμόρφωσης και ανατροπής μιας καρτερικής και μαρτυρικής πορείας ,όπως και στο παγκόσμιοποιημένης συνείδησης σήριαλ-παραμύθι...

Άλλα δεν είναι σήριαλ η ζωή.Όπως κι αυτό το μπλόγκ...