Πέρασε κι όλας ένας χρόνος,που δεν ήρθατε και είμαι μόνος...
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος,που δεν ήρθατε και είμαι μόνος...Θα μπορούσε να είναι στίχος απο τραγούδι(μήπως είναι;),αλλά δυστυχώς είναι και αλήθεια..
Εντάξει δεν πέρασε ακριβώς ένας χρόνος
άλλα απο πέρυσι το Δεκέμβρη που άνοιξα αυτό το bloggagi με σκοπό να ανοίξω τα εσώψυχα μου δεν πάτησε ψυχή...Άντε ένας , ο κολλητός μου να μου κάνει το χατήρι...
Να μετέλθω λοιπόν μέσα πλάγια για να μην πω δόλια;Να κάνω αθώα post και θα περιμένω τους πελάτες της ματαιοδοξίας μου που θα ανακαλύψουν το παραγνωρισμένο ταλέντο μου και με ύφος αδιάφορο και ταπεινόσχημο να εισπράττω τις φιλοφρονήσεις σας ;
ένα comment ρε παιδιά,έστω βρίστε με φτύστε με,κράξτε με...
Τι να κάνω για να προκαλέσω το ενδιαφέρον,τον ενθουσιασμό ,την αηδία την αγανάκτηση ή έστω τον οίκτο σας;
Δεν αντέχω άλλο πάω να κοινωνικοποιηθώ και να αυτοπραγματωθώ:Θα κάνω comment στο πιο πολυσύχναστω blog,στον γκουρού του ελληνικού μπλόγκινγκ , θα εκθέσω την ταπεινότητα μου τώρα!Ή όλα ή τίποτα!
Αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό θα πάει το MANITAΡΙ στον Μωάμεθ του blogging , στον,ποιόν άλλον, τον Νίκο Δήμου!
Μέγαλη η χάρη τους...Και με σέβασμό και στους δύο (είπαμε να προκαλέσουμε λίγο άλλα όχι και να προκαλέσουμε διαδικτυακό Τζιχάντ!)
αναρτήθηκε από το χρήστη Mανιτάρι στις
Ιανουαρίου 28, 2007
50 σχόλια:
Σου κάνω για ...ευεργέτης;
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:30 π.μ.
kalispera, monos genniesai kai monos pethaineis.
eimai fan twn manitariwn, especially truffles, pou spania geuomai logw... timhs!
have a nice week!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:32 π.μ.
autos o pontikis, panta prwtos sto sefte (...)
!#½"!"§12)/&!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:32 π.μ.
Έτσι μπραβο, πρέπει να σπρωχνεις από μόνος σου.
Χιλιάδες μπλογκερ είναι εκεί έξω, ποιον να πρωτοδαβιάσει κανείς; Γι αυτο και δεν πρέπει να το παίρνεις προσωπικά.
Αν δεν σε διαβάζει η μάνα σου και η γκόμενα, τότε να το πάρεις προσωπικά, ιδίως αν τις πιάσεις τις καριόλες να σχολιάζουν στου κυρίου Δήμου.
Εισαι πολυ αστειος. Με εκανες και γελασα πολυ.
Σε βαζω και στα favorites.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:35 π.μ.
Tίποτα δεν είναι τυχαίο!Υπάρχει ελπίδα.Καιβέβαια με χρυσα γράμματα θα γραφει στο Πάνθεον των Μεγάλων Ευεργετών ο Μιckey,o ηρωικός Πρωτεσίλαος που άφησε το πολύτιμο comment του στο ταπεινό Μανιτάρι!
Χίλια ευχαριστώ και την ευχή μου να ΄χεις αγαπητέ Μιckey!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:38 π.μ.
Πολύς κόσμος τα φοβάται τα μανιτάρια, και δικαιολογημένα. Έχουνε κάνει κάτι καψόνια σε μερικούς (ορισμένους τους έστειλαν και ένθα απέδρα κάθε οδύνη και στεναγμός)...
Γι' αυτό με τα μανιτάρια είναι καλό να αφήνεις κάποιον άλλον πρώτα να δοκιμάσει. Ο Mickey και η Elinor δεν έπαθαν τίποτε (η δεύτερη με διπλή δόση), άρα βουρ!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:38 π.μ.
panasximh (whatever)
arpazw thn eukairia na sou pw oti eisai apo tis liges original (100%) figoures ths blogsfairas.
;)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:39 π.μ.
univers,
gia truffles milaw, opote triplh dosh kai vlepoume!
(mmm, hunrgy now)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:40 π.μ.
Ωπ! Και η Πανάσχημη...
Οι γυναίκες είναι πρώτες στο να δοκιμάζουν το καινούργιο. Γι΄αυτό και ο Όφις απευθύνθηκε πρώτα στην Εύα - πρόγονο όλων τους, για να πλασάρει στα σίγουρα το Μήλο...
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:42 π.μ.
Thanks Elinor.
Είναι η δεύτερη φορα που το ακούω σήμερα. Απο γυναικα και η άλλη φορά.
Ειμαι σίγουρη θα μου το έλεγαν και άνδρες αλλά δεν τους αφήνουν ... οι γυναίκες τους! :)))
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:42 π.μ.
Mickey,Elinor,Πανάσχημη,όνοματα που ίσως δεν ξεχάσω ποτέ.Νιώθω συγκίνηση..Υπάρχουν κι άνθρωποι εκέι έξω.Θα κάνω ένα νεο post να πανηγυρίσω,είστε στα favorites της καρδιάς μου.Ευχαριστώ...
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:43 π.μ.
xestous, kalutera na to akous apo gunaikes, etsi ksereis kiolas oti den upovoskoun alla kinhtra ;)
(vre oust)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:47 π.μ.
Συνταγη ειδικά για σενα.
ΓΕΜΙΣΤΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ
Ι κουτι cream cheese
4-6 φέτες μπέϊκον τηγανισμενο και ψιλοκομενο.
Ι κρεμυδι ψιλοκομενο
25 μανιταρια αλλα εχεις αφαιρεσει αυτο το ματσουκι στη μεση
8 απο αυτα τα ματσουκια τα κρατας και τα ψιλοκοβεις.
Τηγανιζεις το κρεμυδι και τα «ματσούκια» λαι τα ανακατεύεις με το μπέϊκον και το μαλακο cream cheese. Με αυτο το μιγμα γεμιζεις τα μανιταρια και τα ψηνεις σε μετριο φουρνο για 15 λεπτα.
Σορυ για τα ορθογραφικά λάθη αλλά... μεγάλη ιστορια... learning disabilities με το τσουβάλι.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:49 π.μ.
manitari, na sai kala. an theleis mporoume na ksekinhsoume panevrwpaikh kampania (me to blog mou se afisa kai t shirt), na ''xtyphsoume'' ton don2, pou thelei oles tis prwties dikes tou.
pff!!
:-)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:50 π.μ.
Μην ανησυχεις Ελινορ.
Ανορθογραφη ειμαι, κουτή όχι.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:50 π.μ.
panasxhmh, vale mpros to syntagoblog.
epivalletai.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:51 π.μ.
Παιδιά πως είναι το σαβουάρ βίβρε στα κόμεντς; Σας αφήνω να τα λέτε ή να κάνω και εγω σχολιάκια;Θα ήθελα να σας προσφέρω κάτι,ένα φοντανάκι,ένα λικεράκι,κάτι τελοσπάντων να αισθανθείτε άνετα.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:53 π.μ.
Δεν γίνεται μωρέ. Ο Αντυ με έκανε σεφ, θα στεναχωρεθει.
Παρ'ολιγο να γινω σεφ και στου Μαξιμ αλλά θηλυκοποίησα κατα λάθος το γατι του κυρίου Δήμου και μου είπαν να πάρω το Σαρτιφικά και μετά να ξανακάνω αίτηση.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:54 π.μ.
αραξε μανιταρι μου, σου ετοιμαζω και εγω μια συνταγη.
ποιημα.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:55 π.μ.
Το σαβουαρ βιβρ λέει να κάνεις ό,τι σου γουστάρει.
Αλλά αν αρχισεις να ασχολείσαι με τον καθενα μας, θα το μετανιώσεις.
Πάντως ένα πράγμα δεν κάνεις. Δεν διορθωνεις ορθογραφικά.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:57 π.μ.
Πόπο, έχω και γύναικες καλεσμένες,και θέλουν να με φάνε κι όλας!Που το μυριστήκατε οτι είμαι ένας κούκλος-μανιτάρι;
Nίωθω τα μυαλά μου ήδη να παίρνουν αέρα, θα γίνω και χαλίφης στη θέση του χαλίφη!(Έσείς θα είστε οι αρχιχανούμισσες μου!)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:57 π.μ.
ΑΠΑΤΗΤΗ ΟΜΕΛΕΤΑ
Υλικα
4 αυγά
2-3 κουταλιές κρέμα γάλακτος light
1 σκελίδα σκόρδο
5-6 μαύρες ελιές
Εξτρα παρθένο ελαιόλαδο αρωματισμένο με λευκή τρούφα
Λίγος σγουρός μαϊντανός
Αλάτι
Πιπέρι
ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ:
Η απάτη αυτή εδιδάχθη υπό Ιζαμπέλ Αλλιέντε και τη βρίσκω εξαιρετική για περιπτώσεις με μικρό budget και πρόσφατες γνωριμίες που διέρχονται το στάδιο των αναγνωριστικών πτήσεων. Ιδίως για τις περιπτώσεις εκείνες που γνωρίζουμε έναν καθ' όλα γοητευτικό άντρα, που σύμφωνα με τα πρότυπα της μόδας το παίζει γευσιγνώστης. Τι να κάνουμε κορίτσια, όλες έχουμε πέσει έστω και μια φορά στην παγίδα που μας στήνουν κατά καιρούς ένα ζευγάρι έξυπνα ανδρικά μάτια ομού μετά των ανασφαλειών μας. Κατά τη γνώμη μου αξίζει να επενδύσει κανείς χρήμα και προσπάθεια σε μια δοκιμασμένη σχέση, ή ένα κεραυνοβόλο έρωτα που τελικά ίσως και να μη το χρειάζεται. Για τις περιστασιακές γνωριμίες αρκούν η φαντασία και το ύφος. Αν λοιπόν θέλετε να εντυπωσιάσετε έναν άντρα ή μια γυναίκα που έχει την φήμη του gourmet, κάντε το ακόλουθο κόλπο.
1. Πάρτε μερικές μαύρες ελιές και κόψτε τις σε πολύ μικρά κομματάκια. Τόσο μικρά που να μοιάζουν με τρίμματα της τρούφας. Αφού τις κόψετε πλύνετέ τις πολύ καλά με καθαρό νερό, ώστε να φύγει τελείως η γεύση τους. Αφήστε τις να στεγνώσουν σε απορροφητικό χαρτί. Ραντίστε τις με τρουφέλαιο και αφήστε τις να σταθούν μέσα σ' αυτό κάμποση ώρα.
2. Ετοιμάστε τα αυγά για μια ομελέτα κατά τα ειωθότα, χωρίς πολλά μπαχαρικά και μυρωδικά.
3. Στραγγίστε τις ελιές,
4. Αδειάστε όσες σταγόνες τρουφέλαιο έχουν απομείνει μέσα σε ένα τηγάνι με φετούλες σκόρδου και ζεστάνετε το τρουφέλαιο και το σκορδάκι μαζί με τις ελιές.
5. Αφαιρέστε το σκόρδο από το τηγάνι και προσθέστε βούτυρο για να τηγανίσετε την ομελέτα.
6. Περιχύστε το μείγμα της ομελέτας πάνω στις αρωματισμένες ελιές και τηγανίστε την ομελέτα.
7. Σερβίρετε πασπαλισμένη με λίγο σγουρό μαιδανό, που δεν έχει πολύ έντονη γεύση και μαύρο πιπέρι.
Αυτή η συνταγή προτείνεται και για νεαρούς φοιτητές που θέλουν να εντυπωσιάσουν την ερωμένη τους, μεταξύ άλλων και εξηγώντας της τις αφροδισιακές ιδιότητες της "τρούφας της ευγενούς".
Την συνταγη συνιστα η Τινα Σταυρου απο το hungry.gr
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:58 π.μ.
Ιδίως εσύ πανάσχημη με την μπούργα στη φωτό είσαι ήδη έτοιμη!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 12:59 π.μ.
sorry, I meant
ΑΠΑΤΗΛΗ ΟΜΕΛΕΤΑ.
το απατητη δεν βγαζει νοημα.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:00 π.μ.
Δεν ξέρω για την ομελέτα, αλλά το παρόν "απάτητο" μάλλον ...κατελήφθη από μεταμεσονύκτιους bloggers.
Μανιτάρι, δε νομίζω να έχεις κανένα ...παράπονο!
Να ομολογήσω βεβαίως πως ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ για μανιτάρια (κάθε είδους), ενώ και "οπτικά" πάντα με συγκινούσαν. Από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου ήταν και η επίσκεψη μου σε ένα δάσος της Αττικής σε ...μονοψήφια ηλικία, όπου δεν είχα αφήσει μανιτάρι για μανιτάρι που να μη μαζέψω - δεν τα έφαγα πάντως, καθώς δεν ήταν εδώδιμα.
Όπως φυσικά μου αρέσουν πολύ και οι ομελέτες - ειδικά όταν τις φτιάχνω μόνος μου. Θα έριχνα κι εγώ μια συνταγή, αλλά προτιμώ να απολαύσω τις ...κυρίες ;)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:23 π.μ.
Μικυ
Εχω κακα μαντατα για σενα.
Υπάρχει ενα αρθρο στην GUARDIAN που δεν λέει πολυ καλά λόγια γα τον μπαμπά σου.
Αν θες, αναλαμβανω διάψευση.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:29 π.μ.
Με τέτοιο πατέρα πρώτυπο.. νομίζω πρέπει να αναθεωρήσουμε ό,τι εικόνα (λανθασμένα) αφεθήκαμε να σχηματίσουμε για τον πόντικα και να συγκεντρώσουμε το ποσό για τα έξοδα περίθαλψης.
Δέχομαι και δίμηνες επιταγές.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:38 π.μ.
Λοιπον σας καληνυχτω για αποψε.
Αγαπητο μου μανιτάρι χάρηκα για την γνωριμια και να συνεχιζεις να γραφεις τα ωραια σου κειμενα.
Δειτε ενα πολυ ενδιαφερον βιντεο για το πως να κάνετε πολλαπλασιασμό με το να σχεδιάζετε εδω
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:39 π.μ.
Τι να πώ!Είμαι συγκινημένος.Μου θυμίζω κάτι θείες μου που όταν ερχόταν επισκέπτες που δεν τους περιμένουνε στα σπίτια και είναι απροετοίμαστες βρίσκονται σε ένα πανικό πώς να τους ικανοποίησουνε όλους!Μέχρι και συνταγές νεαρούς φοιτητές που θέλουν να εντυπωσιάσουν την ερωμένη τους μου ποστάρατε αγαπητή elinor!Βέβαια ως φοιτητής για να πω την αλήθεια χρησιμοποιούσα άλλα απατηλά μέσα για να εντυπωσιάσω τις γυναίκες θύματα μου και έιναι κρίμα που δεν ήξερα τότε και την απατηλή ομελέτα!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:43 π.μ.
Ευχαριστώ Πανάσχημη,ευχαριστώ...Είναι τυχεροί αυτοί που ξέρουν πόσο όμορφη είσαι..
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:45 π.μ.
εν τω μεταξύ, αναρωτιέμαι πως ένα μανιτάρι σαν αυτό εδώ του μπλογκ που μαζευτήκαμε, έμεινε ασχολίαστο (ξερό) σχεδόν ένα χρόνο.
Μου φαίνεται η ελληνική μπλογκόσφαιρα πάσχει από έλλειψη αξιοκρατίας.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:45 π.μ.
καληνύχτα πανά.-
ονειρα γλυκα αν πας για ύπνο.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:46 π.μ.
Σιγά τα ...ωά!
Ο Αϊνστάιν να δείτε τι ...κουμάσι ήταν :))
Ή το "ιερό τέρας" που λέγεται Μότσαρτ!
Οι "μεγάλοι" του πνεύματος δεν κρίνονται από τον χαρακτήρα τους και τα προσωπικά τους, αλλά από το ΕΡΓΟ τους!
Και σε αυτό νομίζω πως ο μπαμπάς παραμένει ...αμίμητος. Όπως έγραψε και ο άλλος "μεγάλος" Άρθουρ Κλαρκ:
"Walter Elias Disney had contributed more to genuine human happiness than all the religious teachers in history"
Τα υπόλοιπα είναι ...τροφή για tabloids ;)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:47 π.μ.
Άντε, εκτός από σεφτέ, σου έκανα και ...στρογγυλό νούμερο, το 33 ;)
Ποιος στη χάρη σου!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:48 π.μ.
για να μη μιλήσουμε για το άλλο μεγάλο κουμάσι... αυτό τον ΝΔ!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:50 π.μ.
@elinor:
ΑΥΤΟ κι αν είναι τροφή για tabloid!
(σσσ - μη μας πάρει χαμπάρι :)))
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:52 π.μ.
στου (name deleted) έκλεισα πόρτες στα 280. Αυτά για τους αριθμολάγνους. Εγώ ουδεμίαν σχέση με τέτοιες ανώμαλες ψυχώσεις.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:54 π.μ.
(αν περάσει βόλτα από εδώ θα αρνηθούμε οποιαδήποτε σχέση με τα σχόλια.
Η απάτη στο blogging δίνει και παίρνει. Εμείς, δύστυχα θύματα, και φυσικά, σταθεροί πιστοί οπαδοί του ακατανόμαστου.)
Πάει, έχω κάψει τους λαμπτήρες μου απόψε. χελπ.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:58 π.μ.
ποντικέ όλο για χαϊ εντ μας μιλάς. λαμπάτο ενισχυτή διαθέτεις;
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:59 π.μ.
Κοκκινίζω απο τα καλά σας λόγια.Πάντα ήμουν ντροπαλός και χαμηλοβλεπούσος.Ευχαριστώ που σκύψατε με στοργή πάνω μου και πρίν κάνω κάποια απονενοημένη ενεργεια με στηρίξατε.Αν και μανιτάρι παρασιτικό,μεγάλωσα και δουλεύω αύριο.Και ύπνο δεν έχω..Ξέρω όμως οτι για μένα θα ξεκινήσει μια καινούργια ημέρα.Είμαι το μανιτάρι και ήρθα γα να μείνω!Όνειρα γλυκά εκλεκτοί επισκέπτες μου,κάνατε μια καλή πράξη σήμερα..
29 Ιανουαρίου 2007 στις 1:59 π.μ.
καληνύχτα, θα κλείσω και εδώ τις πόρτες αγαπητό μανιτάρι.
καλόν ύπνον.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 2:02 π.μ.
Τελικά θα μου κάνετε το μαγαζί γιαφκα αντικαθεστωτικών!Τη βλέπω τη τζιχάντ να ξεσπαέι!
(Μην βιάζεστε "ουπω καιρός",έτσι τα λέω)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 2:05 π.μ.
πέρσυ σε μια από τις εξορμήσεις μου στα δάση της σουηδίας, είχα την ευτυχία να το δω (ΕΔΩ για πρώτη φορά.
κρίμα που δεν τρώγεται. θα μπορούσε πάντως να είναι ζαχαρωτό.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 2:06 π.μ.
Κι εγώ δεν τρώγομαι elinor,αν κι είμαι μες τη γλύκα!Ευχαριστώ για τη φωτό απο το ξαδελφάκι μου απο τη Σουηδία.
29 Ιανουαρίου 2007 στις 2:10 π.μ.
@Elinor:
Οι λαμπάτοι δεν είναι για "ψαγμένους" χαϊεντάδες. Για φαντασιόπληκτους ρομαντικούς είναι :PPP
Μπροστά στους Halcro, Mark Levinson και Krell, τα λαμπατέρ του Ίτο είναι απλώς ...ψησταριές :))
(αν και δεν ξέρω πολλές ψησταριές που κοστίζουν $350.000 το ζευγάρι!)
Η σεμνή τελετή της ...ταφής εδώ
Δια χειρός John Atkinson.
Για σύγκριση δες τις μετρήσεις του Halcro DM88, του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ "φετίχ" των αληθινών εραστών του ήχου και πες μου.
Και κοστίζει ΜΟΝΟ $40.000 το ζευγάρι - κοψοχρονιά!
Λυπάμαι που τελευταία καταρρίπτω όλο ...μύθους :))
29 Ιανουαρίου 2007 στις 2:29 π.μ.
ναι mickey, μέσα είσαι και ευχαριστώ για την γνώση που απλόχερα μου χάρισες απόψε. Mark Levinson? Απλά προσκυνώ.
(Και ένα ζευγάρι Martin Logan παρακαλώ..)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 2:47 π.μ.
..και τα πιο ταπεινά, δεκτά.
;)
29 Ιανουαρίου 2007 στις 3:03 π.μ.
..αλλά και ως αθεράπευτα ρομαντική, χαιρετώ τον αυτοκράτορα!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 3:06 π.μ.
Τι θα γίνει,Έλινορ,ακόμα να πας για ύπνο;
Αδελφέ μου,μανιτάρι,να σε καλωσορίσω κι εγώ στην μπλογκοοικογένεια!
Μην κάνεις έτσι,μην απελπίζεσαι.Θα έρθουν κι άλλοι,αλλά,βρε παιδί μου,μια καλοπροαίρετη παρατήρηση:δώσε λίγο χρωματάκι στο μπλογκ,πολύ ασπρόμαυρο έχει πέσει,είναι λίγο θανατερό.Δεν ξέρω και οι άλλοι τι γνώμη έχουν πάνω στο θέμα.
Πάντως σου εύχομαι να πάνε όλα καλά!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 3:27 π.μ.
Τσάκο και μια ...πενηντάρα, να μας θυμάσαι καλά ;)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
29 Ιανουαρίου 2007 στις 2:45 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα